Jedwabne róże

Wiersze Krzysztofa Kuczkowskiego traktują bardziej o śmierci niż o życiu.

Tytuł Dajemy się jak dzieci prowadzić nicości jest wprowadzeniem bardziej w świat marzeń sennych niż w świat realny, w którym przyszło nam szukać wyjścia „z wiecznie pulsującego/ teraz, które jest jak Nic”.

Fabuły wierszy to demaskacja przebranej rzeczywistości, konieczna, żeby lepiej zobaczyć, jak niewiele wspólnego z prawdziwym sensem życia ma nasze codzienne bytowanie. Co wiemy o nim i o przyszłości? „Nie wiem” – powtarza się w tytułowym utworze jak refren, a może mówiąca nazwa.

Świetny jest wiersz „Nagrobek Thel Russel”, w którym bohaterka zamienia się w swoje marzenie – jedwabną różę. Może wszyscy po śmierci staniemy się swoimi marzeniami?

Dziękujemy, że z nami jesteś

To dla nas sygnał, że cenisz rzetelne dziennikarstwo jakościowe. Czytaj, oglądaj i słuchaj nas bez ograniczeń.

W subskrypcji otrzymujesz

  • Nieograniczony dostęp do:
    • wszystkich wydań on-line tygodnika „Gość Niedzielny”
    • wszystkich wydań on-line on-line magazynu „Gość Extra”
    • wszystkich wydań on-line magazynu „Historia Kościoła”
    • wszystkich wydań on-line miesięcznika „Mały Gość Niedzielny”
    • wszystkich płatnych treści publikowanych w portalu gosc.pl.
  • brak reklam na stronach;
  • Niespodzianki od redakcji.
Masz subskrypcję?
Kup wydanie papierowe lub najnowsze e-wydanie.
« 1 »
oceń artykuł Pobieranie..

Książka - poleca BGZ