GN Gliwce - poleca

Śląsk jako region kresowy dla Niemców, Czechów i Polaków w swojej wielowiekowej historii zawsze był krainą materialnego dobrobytu krajów, do których należał. W sposób szczególny odzwierciedla to jego architektura, w tym urokliwe kościoły drewniane.

Bogactwo architektoniczne nasz region zawdzięcza wpływom z odległej Italii, Anglii, Austrii, Czech i Moraw, Niemiec i Małopolski. Śląskie warsztaty budowlane, czerpiąc z tych wzorców, wykorzystywały miejscowy budulec i wprowadzały wiele indywidualnych i regionalnych cech stylistycznych. Rozwiązania architektoniczne urozmaicała ponadto różnorodność krajobrazu, od nizinnego po górski. Również stosunkowo łagodny klimat Śląska, z najdłuższym okresem wegetacyjnym, nie pozostał bez znaczenia dla architektonicznej formy obiektów sakralnych.

W setną rocznicę przyznania nagrody państwowej za dokładną fotografię zabytków dawnej polskiej sztuki budowniczej, przyznanej znakomitemu badaczowi Śląska - Lutschowi, musimy z przykrością stwierdzić że większość obiektów architektury drewnianej na Śląsku została bezpowrotnie utracona, choć tutaj było ich i tak mniej niż na przykład na Kresach Wschodnich.

Podobną akcję inwentaryzacji zapoczątkowało województwo śląskie po powodzi w 1997 roku, kiedy to większość niezabezpieczonych obiektów historycznych uległa destrukcji. Zniszczenia spowodowane wilgocią, na równi z żywiołem ognia dokonały dzieła egzekucji, tym boleśniejszego, że powolnego i na oczach lokalnej społeczności.

Z powodu licznych pożarów na Śląsku, do czasów współczesnych zachowały się kościoły drewniane dopiero z XV i XVI wieku. Należy pamiętać, że w połowie XIV wieku na Śląsku znajdowało się około 670 kościołów drewnianych na 100 murowanych.

Niemniej Śląsk jest regionem, który ze względu na religijność mieszkańców, pomimo wojen husyckich, zachował ogromną w stosunku do innych obszarów Europy Środkowowschodniej liczbę obiektów o konstrukcji zrębowej. Są one otoczone opieką konserwatorską i troską mieszkańców poszczególnych parafii.