Mundek – historia prawdziwa

Czy powstałaby książka o Edmundzie Wojtyle, ofiarnym lekarzu, zmarłym w wyniku zarażenia się od pacjentki, którą leczył, gdyby nie był starszym bratem św. Jana Pawła II? 27 sierpnia przypada rocznica jego urodzin.

Pytanie o heroiczność cnót przewija się w książce Mileny Kindziuk o Edmundzie Wojtyle nie bez kozery. Od jakiegoś czasu mówi się o możliwości wszczęcia procesu beatyfikacyjnego zmarłego w Bielsku 4 grudnia 1932 r. lekarza, a pierwsza biografia starszego brata papieża może być ważną częścią tych działań. Autorka ma tego świadomość, ale na szczęście nie pisze książki z tezą. Przede wszystkim stara się skrupulatnie odtworzyć najważniejsze fakty z jego biografii. Lista archiwów, w których przeprowadziła kwerendę, jest imponująca. Była to praca pionierska, gdyż w dotychczasowych biografiach Jana Pawła II jego starszemu bratu poświęcano niewiele miejsca. Ważną rolę w popularyzowaniu postaci Edmunda odegrał powstały w 2006 r. fabularyzowany film dokumentalny Stanisława Janickiego „Brat papieża”. Kindziuk także o nim pisała w książkach o rodzicach Ojca Świętego. Jednak dopiero ta publikacja stanowi pełną biografię Edmunda Wojtyły, zwanego przez rodzinę i bliskich Mundkiem. Autorka ustaliła najważniejsze fakty z jego życiorysu, prostując przy okazji wiele nieprawdziwych informacji krążących na temat Edmunda nie tylko w internecie, lecz także w opracowaniach naukowych. W sposób niebudzący wątpliwości ustaliła datę jego urodzin – 27 sierpnia 1906 r. Jego rodzice pobrali się 10 lutego 1906 r., nieco ponad sześć miesięcy przed urodzeniem syna. Autorka, komentując te daty, pisze enigmatycznie, że Emilia i Karol przyspieszyli termin ślubu, gdyż wiedzieli, że „z ich związku przyjdzie na świat dziecko”. Zawiłe to tłumaczenie, ale najważniejsze, że fakty – czyli daty – są prawdziwe. Dociera także do dokumentów z okresu studiów Edmunda na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Jagiellońskiego. Wynika z nich, że był znakomitym studentem, co potwierdził obroną pracy doktorskiej i dyplomem wydanym 28 maja 1930 r. Po praktykach lekarskich w Wadowicach i Krakowie w 1931 r. otrzymał samodzielny etat sekundariusza, czyli młodszego lekarza, w Powszechnym Szpitalu Miejskim w Bielsku. Posada w tym prestiżowym miejscu była dla niego awansem i dawała solidną pensję.

Dziękujemy, że z nami jesteś

To dla nas sygnał, że cenisz rzetelne dziennikarstwo jakościowe. Czytaj, oglądaj i słuchaj nas bez ograniczeń.

W subskrypcji otrzymujesz

  • Nieograniczony dostęp do:
    • wszystkich wydań on-line tygodnika „Gość Niedzielny”
    • wszystkich wydań on-line on-line magazynu „Gość Extra”
    • wszystkich wydań on-line magazynu „Historia Kościoła”
    • wszystkich wydań on-line miesięcznika „Mały Gość Niedzielny”
    • wszystkich płatnych treści publikowanych w portalu gosc.pl.
  • brak reklam na stronach;
  • Niespodzianki od redakcji.
Masz subskrypcję?
Kup wydanie papierowe lub najnowsze e-wydanie.
« 1 »
oceń artykuł Pobieranie..

Andrzej Grajewski