Nowi błogosławieni

... modlitwa pojednania między Polakami i Ukraińcami, procesja eucharystyczna ulicami Warszawy oraz nieszpory połączone z odnowieniem przyrzeczeń kapłańskich, małżeńskich i ślubów zakonnych – to najważniejsze wydarzenia III Krajowego Kongresu Eucharystycznego, który zakończył się 19 czerwca w Warszawie. Dwudniowy Kongres przebiegał pod hasłem „Pozostań, Panie, w naszych rodzinach”, nawiązującym do obchodzonego w całym Kościele Roku Eucharystii.

Władysław Findysz urodził się niedaleko Krosna w 1907 roku. Był proboszczem parafii w Nowym Żmigrodzie.
W pierwszej połowie października 1963 r. proboszcz rozesłał do parafian odezwy w ramach soborowego czynu dobroci. Każdy otrzymywał osobiste zalecenie, np. do uaktywnienia praktyk religijnych, pogodzenia się z teściową, porzucenia pijaństwa.
Ks. Findysz został oskarżony o „zmuszanie parafian do wykonywania praktyk i obrządków religijnych”. 17 grudnia zapadł wyrok: 2,5 roku więzienia. Ksiądz był w tym czasie już poważnie chory. Nie zdołał poddać się koniecznej operacji. Potem było już za późno. Choroba stała się śmiertelna. Zmarł w Nowym Żmigrodzie 21 sierpnia 1964 r.

Ks. Bronisław Markiewicz był założycielem zgromadzeń zakonnych, proboszczem, wychowawcą, społecznikiem, publicystą.
Urodził się 13 lipca 1842 roku. w Pruchniku pod Jarosławiem.
Zaczynał swą posługę kapłańską od zakładania bractw trzeźwości.
Wychowaniem młodzieży interesował się od pierwszych lat kapłańskich. Dlatego uznał, że najbardziej naglącym działaniem duszpasterskim jest zakładanie sierocińców i dobrych szkół wyznaniowych.
W 1898 r. założył towarzystwo „Powściągliwość i Praca”. Powstało w celu prowadzenia zakładów wychowawczych, ale zaczęło też wydawać ukazujący się do dziś miesięcznik pod tym samym tytułem.
Ks. Markiewicz zmarł 29 stycznia 1912 r.

Ks. Ignacy Kłopotowski był opiekunem ubogich, założycielem przytułków, sierocińców, ochronek, wydawcą prasy katolickiej, założycielem Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Loretańskiej.
Urodził się 20 lipca 1866 roku. w Korzeniówce koło Drohiczyna na Podlasiu. Zainicjował liczne dzieła charytatywno-społeczne. Stworzył Dom Zarobkowy w Lublinie (1893), w którym bezdomni pracowali w wielu warsztatach, zarabiając na utrzymanie i mieszkanie. Założył szkołę rzemieślniczą, Przytułek św. Antoniego dla moralnie upadłych kobiet (1896), sierocińce w Lublinie, w Jacku k. Lubartowa i w Opolu Lubelskim oraz domy dla starców na Sierakowszczyźnie i Wiktorynie.
Zmarł nagle 7 września 1931r. Został pochowany na Powązkach.