Piotr jest tutaj

Zostały znalezione podczas prac wykopaliskowych, które zlecił Pius XII w podziemiach bazyliki watykańskiej. Odnalezione w 1952 roku kości zidentyfikowano jako należące do mężczyzny w sile wieku, o solidnej budowie ciała. Brakowało głowy, a przecież relikwia głowy św. Piotra wystawiana jest przynajmniej od 1370 roku w bazylice św. Jana na Lateranie. W pobliżu znaleziska na ścianie odkryto grecki napis: „PETROS ENI”, co znaczy: Piotr jest tutaj. Przypominam o tym w Wielkanoc, ponieważ w dzisiejszym pierwszym czytaniu obecność św. Piotra jest równie ważna. Jest potwierdzeniem pierwszeństwa następcy Chrystusa od początku Kościoła, bo przecież nie mamy grobów z doczesnymi szczątkami Pana Jezusa i Matki Bożej. Owszem, mamy grób Chrystusa, ale jego mocą i znaczeniem jest to, że jest pusty.

Rozdział 8 Dziejów Apostolskich mówi o prześladowaniu młodego Kościoła jerozolimskiego, jakie wybuchło po ukamienowaniu św. Szczepana, oraz o jego skutkach, które w Bożym zamyśle przyniosły rozproszenie się części prześladowanej wspólnoty (tak zwanych hellenistów) i ich ewangelizacyjną pracę w centralnej części Palestyny, a także na wybrzeżu Morza Śródziemnego, aż po wspomnianą dziś w czytaniu Cezareę. Święty Piotr rusza ich śladem. Jest najpierw w Samarii, potem zbliża się do wybrzeża, odwiedzając Liddę, Jafę i Cezareę. Mówiąc współczesnym językiem, dokonuje papieskiej wizytacji miejsc, gdzie pojawiły się nowe wspólnoty uczniów Chrystusa. Podsumowaniem tego jest jego mowa, wygłoszona w domu setnika Korneliusza, którą słyszymy w dzisiejszym pierwszym czytaniu, oraz to, co następuje po niej: na słuchaczy zstępuje Duch Święty, a mieszkańcy domu Korneliusza przyjmują chrzest. Moment ważny, bo to pierwszy oficjalny chrzest pogan, w dodatku dokonuje go pierwszy papież. W Kościele istotny jest bowiem fakt, że jest nim Piotr.•