Indywidualne formy życia konsekrowanego (dziewice, wdowy, pustelnicy) to tak naprawdę jego formy pierwotne, ukształtowane w początkach chrześcijaństwa.
Odnowiony po soborze ryt został promulgowany 31 maja 1970 roku na polecenie Pawła VI, a wszedł w życie 6 stycznia 1971 r. Polski przekład Obrzędu konsekracji dziewic został zatwierdzony przez Kongregację ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów 28 maja 1990 r., a wydrukowany w 2001 r. O dziewicach mówi Kodeks prawa kanonicznego z 1983 r. w kanonie 604, a także m.in. Katechizm Kościoła Katolickiego. W Polsce już w latach 90. istniała grupa pań, które przyjęły konsekrację. Zetknąłem się z tą formą życia w 2005 r. W 2006 r. powstała Podkomisja KEP ds. Indywidualnych Form Życia Konsekrowanego, która wobec wielu pytań wypracowała materiały pomocnicze dla Kościoła w Polsce dotyczące IFŻK. Powstało również Centrum Promocji IFŻK. Należą do niego osoby, które wraz z kapłanami reagują na pojawiające się problemy, podejmują różne inicjatywy związane z formacją, dbają o integrację w gronie dziewic. Organizowane są sympozja owocujące publikacjami, pielgrzymki na Jasną Górę. Stworzono też stronę internetową – konsekrowane.org – gdzie można znaleźć najważniejsze informacje dotyczące stanu dziewic. Bardzo ważne było ukazanie się instrukcji Ecclesiae Sponsae Imago, wypracowanej przez Kongregację ds. Instytutów Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego w 2018 r. (w Polsce ukazała się w 2019 r.).
To dla nas sygnał, że cenisz rzetelne dziennikarstwo jakościowe. Czytaj, oglądaj i słuchaj nas bez ograniczeń.