Jan Sarkander urodził się w 1576 r. w Skoczowie. Kształcił się u jezuitów w Ołomuńcu, doktorat z filozofii uzyskał na uniwersytecie w Pradze, a z teologii w Grazu.
W 1609 r. przyjął święcenia kapłańskie oraz podjął pracę jako wikariusz. W kilka lat później został proboszczem w Holeszowie, koło Ołomuńca. W ciągu jednego roku zdołał przywrócić Kościołowi katolickiemu 250 innowierców.
Mówi o. Stanisław Tasiemski, dominikanin.
W 1620 r. Jan uchronił Holeszów przed grabieżą i spaleniem, wychodząc procesjonalnie naprzeciw nadciągającym wojskom lisowczyków. Posądzony przez protestantów o ich sprowadzenie, 13 lutego 1620 r. został aresztowany, uwięziony i okrutnie torturowany.
Zmarł w więzieniu 17 marca 1620 roku wskutek odniesionych ran.
Papież Pius IX zaliczył Jana Sarkandra w poczet błogosławionych w roku 1859. Kanonizacji dokonał natomiast św. Jan Paweł II 22 maja 1995 r. w rodzinnej miejscowości Jana - w Skoczowie.