Niezwykłe uznanie dla zwykłej pracy
Nie można żyć wiarą oderwaną od czynów. Proza życia staje się poezją wieczności w sposób niewidoczny, ale realny.
W obliczu apokaliptycznych proroctw zniszczenia świątyni jerozolimskiej i końca świata, wygłoszonych przez Jezusa, wydaje się co najmniej zdumiewającą zachęta Pawła skierowana do Tesaloniczan, by nie zaprzestawali zwykłej pracy. Nad czym trzeba rzeczywiście pracować w dniu palącym jak piec? W perspektywie końca historii jesteśmy wzywani, by wyzbywać się egoizmu. Cóż bowiem znaczą słowa: „by dla nikogo nie być ciężarem”, jeśli nie wyrzeczeniem się wszelkich form wykorzystywania bliźnich?
Dziękujemy, że z nami jesteś
Masz subskrypcję? zaloguj się
Kup wydanie papierowe lub najnowsze e-wydanie.
To dla nas sygnał, że cenisz rzetelne dziennikarstwo jakościowe. Czytaj, oglądaj i słuchaj nas bez ograniczeń.
W subskrypcji otrzymujesz
- Nieograniczony dostęp do:
- wszystkich wydań on-line tygodnika „Gość Niedzielny”
- wszystkich wydań on-line on-line magazynu „Gość Extra”
- wszystkich wydań on-line magazynu „Historia Kościoła”
- wszystkich wydań on-line miesięcznika „Mały Gość Niedzielny”
- wszystkich płatnych treści publikowanych w portalu gosc.pl.
- brak reklam na stronach;
- Niespodzianki od redakcji.
«
‹
1
›
»
oceń artykuł
o. Augustyn Pelanowski
