Starej Huty nie ma na mapie. Po czterokrotnych zmianach przynależności państwowej austro-węgierska AlthÜtte nazywa się dziś po ukraińsku Stara Krasnoszora. Tylko mieszkańcy, z uporem właściwym góralom czadeckim, wciąż nazywają swoją wieś Starą Hutą.
Gdyby oczy Reginy nie były jak jeziora z turkusu, Tomek byłby dziś w Kazachstanie. Utonął jednak w tych oczach i został na Bukowinie. Z tego powodu uczniowie ze szkoły w Starej Hucie teraz muszą zmagać się z zawiłościami języka polskiego. Miłość zaatakowała nagle, jak „pogromszczik z Kiszyniowa”. – Przyjechałem do Starej Huty w 1995 r. uczyć tutejszych Polaków – wspomina Tomek, absolwent Uniwersytetu Warszawskiego, zaskoczony, że od tamtej pory minęło już 21 lat. – Myślałem, że na krótko, bo moim marzeniem był Kazachstan, ale spotkałem Reginę i zakochałem się bez pamięci. Miałem skończone studia na UW, 25 lat – dobry wiek na założenie rodziny. Nie zastanawiałem się długo, poszedłem za głosem serca. Dzisiaj mam wspaniałą rodzinę, troje dzieci, własny dom i pracę, którą uwielbiam. Regina była początkującą nauczycielką muzyki (dzisiaj jest dyrektorką szkoły). Urodziła się w Starej Hucie, tak samo jak jej rodzice i dziadkowie. Mimo niesprzyjających czasów w domu mówiło się po polsku i zachowywało polskie tradycje. Wszyscy byli i czuli się Polakami.
To dla nas sygnał, że cenisz rzetelne dziennikarstwo jakościowe. Czytaj, oglądaj i słuchaj nas bez ograniczeń.
Grażyna Myślińska