W mijającym roku przez ulice polskich miast w Marszach dla Życia przeszło ponad 70 tys. ludzi - poinformowano na ogólnopolskim spotkaniu organizatorów marszów, które odbyło się w Lipnicy koło Torunia.
Wymiar społeczny Marszów dla Życia jest najbardziej transparentny i widoczny, gdyż w jednym miejscu i wokół jednej sprawy gromadzi tak wielu uczestników. "Jest w tym jakaś siła wewnętrznego dynamizmu inspirująca do działania i pobudzająca do aktywności. Ludzie widzą, że nie są sami i że podobnie myślących i wartościujących jest wielu, więc chętniej się angażują i dołączają do sprawy" - zauważa Joanna Szałata.
W czasie spotkania zaobserwowano, że w mijającym roku przez ulice polskich miast w Marszach dla Życia przeszło ponad 70 tys. ludzi. Zdaniem organizatorów marszów, dane te pokazują skalę zjawiska, które rozwija się w sposób niezwykle dynamiczny.
W Marszach dla Życia uczestnicy w publiczny sposób wyrażają swój stosunek do najważniejszych wartości, jaką jest życie ludzkie i jego godność. "Mamy świadomość, że liczba uczestników marszów dla Życia wzrasta wprost proporcjonalnie do zjawisk społecznych, które same z siebie domagają się czy wręcz zmuszają zwykłego człowieka do zabrania głosu i wypowiedzenia swojego zdania w sposób publiczny. Logika tego zjawiska odsłania w pewnym sensie naturę człowieka, który w obronie spraw fundamentalnych nie chce, nie może być biernym. Dziś wszyscy jesteśmy świadkami trudnej do zaakceptowania sytuacji, w której łamane podstawowe prawo człowieka do życia znajduje posłuch, a głos jego obrońców w przestrzeni publicznej nie tylko jest już niesłyszalny, ale wręcz ignorowany. Zrozumiały jest zatem fakt, że ludzie, jeśli w ważnych dla siebie aspektach nie istnieją w przestrzeni medialnej, to chcą zaistnieć w przestrzeni publicznej" - tłumaczy Joanna Szałata.
Organizatorzy Marszów dla Życia mają świadomość rodzącego się w Polsce swego rodzaju "ruchu marszowego" i choć borykają się z różnego rodzaju trudnościami, to deklarują wzajemne wsparcie. "W Marsze dla Życia i wszystkie działania poboczne ludzie angażują się z potrzeby serca i w głębokiej trosce o człowieka, zwłaszcza tego najbardziej bezbronnego. Zatem bez wątpienia cały ten nieformalny, spontaniczny ruch społeczny domaga się mądrego i życzliwego wsparcia, delikatności i modlitewnej troski zarówno od przedstawicieli Kościoła katolickiego, jak i organizatorów, uczestników oraz obserwatorów. Nie wolno bowiem zapominać, że zło można zwyciężyć Dobrem, a rzeczywiste Dobro istnieje tylko wtedy, gdy swoje Źródło czerpie od Stwórcy" - uważa Szałata.