Pamiętam dobrze niektóre spowiedzi. Księdza, który wyrzucił mnie od konfesjonału za to, że nie pamiętałem "rytu", a gdy nie chciałem odejść, wyszedł i wrzeszczał na mnie na cały kościół. I innego, który zadręczał mnie pytaniami o każdy grzech, ile razy był popełniony. NIGDY WIĘCEJ! Spowiedź tylko przed Bogiem. On odpuszcza grzechy i nie potrzebuje tego czynić przez nikogo.

Ja także miałem taką spowiedź, że aż nie chce mi się jej wspominać - ksiądz, który za grosz nie miał żadnego obycia. Tylko, czy przez jeden taki wypadek mam zrezygnować z tego, co ustanowił Pan Jezus (który przewidział, że nawet tacy słudzy Mu się trafią)? Dlatego zrozumiałem, że nie można ryzykować i spowiadam się u księży, o których wiem, że szanują ludzi.

noname@ - myślę , że sprawa jest bardziej złożona niż Ci się wydaje . Niezależnie od postawy księdza podczas spowiedzi , sam musisz walczyć o swoje zbawienie. Ażeby je osiągnąć ,sakrament spowiedzi jest niezbędny .
Spotykając na swej drodze takie doświadczenia ,
weź pod uwagę , że może szatanowi bardzo zależy , abyś właśnie do spowiedzi nie chodził i stąd te zachowania księży , albo Twoja ich nadinterpretacja .Wiem z własnego doświadczenia , że ten anioł ciemności może nieźle narozrabiać w naszym życiu .Dlatego radzę już przed wejściem do kościoła poprosić Ducha Św. o wskazanie odpowiedniego dla siebie
kapłana , aby rozumiał dokładnie Twoje intencje .Zwracając się bezpośrednio do Boga ,
skąd masz pewność , że Ci przebacza ?
Piszę to wszystko po to , abyś później nie miał do siebie pretensji , że to co Ci się ,,wydawało " okazało się błędną drogą .

Spowiadam się od x lat. U przypadkowych księży, idę tam gdzie jest akurat wolny konfesjonał. Nieraz bywały spowiedzi trudne, czasem z biedą dukane. Liche i nędzne. I nigdy, ale to nigdy nie spotkałam się z niemiłym czy nerwowym potraktowaniem mnie przez spowiednika. Nikt nigdy nie krzyczał, nie upokarzał mnie ani nie poniżał. Wręcz przeciwnie, widzę jak naprawdę księża się starają i jak poważnie traktują tę posługę, jak cierpliwie starają się wspomóc nieszczęśnika. Naprawdę tak jest. Dlatego zawsze przed spowiedzią modlę się nie tylko o światło Ducha Św.dla siebie, ale także za spowiednika do którego trafię.
Sakrament pokuty to ogromny kanał łaski Bożej, myślę, że dopiero w wieczności będzie nam dane przekonać się w pełni o tym ile mu zawdzięczamy.

Sędzia nie jest po to aby uniewinnić lecz po to aby sprawiedliwie ocenić czy ktoś jest winny czy nie. Musi zbadać wzystkie okoliczności czynu popełnionego i wydać sprawiedliwy wyrok. Nie zawsze jest on uniewinniający. Podobnie kapłan. Może i powinien nie dać rozgrzeszenia gdy penitent nie spełnia warunków które umożliwiają odpuszczenia grzechów. Prokuratorem jest sumienie penitenta i na tej podstawie
sędzia - kapłan ocenia grzech i wydaje wyrok.
Dlatego musi często dokładnie wypytać się o liczbę i ciężar grzechu. Mieć przed oczyma nie grzech lecz osobę która go wyznaje. Żal i postanowienie poprawy. Jak lekarz dać odpowiednie "lekarstwo" duchowe do wylecznenia z ran grzechów. Nieraz musi to być bolesna opieracja! Wielu penitentów chciało by aby kapłan w konfesjonale był uśmiechniętym aptekarzem który daje każdemu pastylkę przciwbólową ,plasterek lub maść na rany niezależnie od choroby.
A lekarzem który uzdrawia jest sam Bóg a nie kapłan.