Alleluja i do tyłu

Co zrobić, gdy na własnej skórze odczujemy, że Bóg się wycofał, ukrył? Czy to przeklęta sytuacja? A może czas wielkiej łaski i tęsknoty? Jak zrozumieć zdumiewające słowa Jezusa: „Pożyteczne jest dla was moje odejście”?

„Syn Boży dużo uczynił dla nas, przychodząc jako człowiek, ale również Jego odejścia mają swój duchowy przepych. Wydaje mi się, że o wiele więcej uczynił, odchodząc od uczniów przez śmierć i zmartwychwstanie, niż przychodząc do nich jako rabbi z Nazaretu (...) Gdy Jezus odchodził z jakiegoś miejsca, zawsze dochodziło do jakiegoś rozwoju, uzdrowienia, objawienia, obfitości” – pisze w Odejściach o. Augustyn Pelanowski. Ojciec duchowy paulinów na krakowskiej Skałce, ceniony rekolekcjonista, znany jest czytelnikom „Gościa” ze swych cotygodniowych rozważań. Jego drążące Biblię teksty prowokują, wyprowadzają z równowagi, budzą z letargu.

Przykład? „Nawet religię można wykorzystywać dla własnej chwały, czyli tylko po to, by poczuć się lepszym, niż się rzeczywiście jest. Ale czy istnieje ona po to, by samego siebie napompować nadmiarem samozadowolenia? Jak długo mogę udawać kopię ojca Pio albo drugie wcielenie Faustyny Kowalskiej? Rok, dwa, dziesięć? Chyba żadna sfera ludzkiej aktywności nie jest tak narażona na udawanie jak właśnie religijność. Złudzenia ulatniają się dopiero wtedy, gdy zderzamy się z przeciwnością, gdy jesteśmy spychani na margines, pomijani albo nawet zlekceważeni”. „Napisałem tę książkę, byś choć trochę uwierzył, że masz szansę, albo przynajmniej przestał myśleć, że już nie masz szans – wyjaśnia paulin. – Ojciec z nieba najwięcej obiecał tym, którym dał na tym świecie najmniej szans”.

Kupisz na: www.sklep.wiara.pl

oceń artykuł