Dzień męki

Chrześcijanie zachowują ścisły post. Tego dnia nie odprawia się Mszy świętej. W kościołach odbywają się nabożeństwa Drogi Krzyżowej, ale centralnym punktem dnia jest liturgia Męki Pańskiej. Powinno się ją sprawować w godzinie śmierci Chrystusa, czyli o 15.00. Ze względu na to, że Wielki Piątek jest u nas dniem roboczym, obrzędy odprawia się wieczorem. W centrum zarówno liturgii, jak i całego dnia jest krzyż Chrystusa. Powinniśmy koncentrować się nie tyle na samym cierpieniu Chrystusa, ile na Jego miłości. Nie adorujemy cierpienia, lecz Miłość. Czcimy krzyż jako znak zwycięstwa nad śmiercią, grzechem, ciemnością.

Wielkopiątkowa liturgia zaczyna się nietypowo. Kapłani wychodzą w milczeniu do ołtarza. Po dojściu do stopni padają na twarz (tzw. prostracja), w geście największego uniżenia przed tajemnicą, którą mamy rozważać. Wszyscy obecni w kościele klękają. Ta chwila przejmującej modlitewnej ciszy uświadamia nam, że wchodzimy w tajemnicę, która nas przerasta, wobec której brakuje słów. Następuje liturgia słowa, której centralnym punktem jest opis Męki Pańskiej według św. Jana. Apostoł przedstawia ukrzyżowanie Jezusa jako drogę królewskiego wywyższenia. Po homilii odbywa się uroczysta, rozbudowana modlitwa powszechna. U stóp krzyża Kościół modli się za cały świat. Misją Kościoła jest rozdzielanie owoców męki Chrystusa pośród wszystkich ludzi. Druga część wielkopiątkowej liturgii to adoracja krzyża. Kapłan bierze zasłonięty krzyż, odsłania górną jego część i śpiewa: „Oto drzewo krzyża, na którym zawisło zbawienie świata”. Zgromadzenie odpowiada: „Pójdźmy z pokłonem”.

Potem celebrans odsłania kolejną część krzyża, powtarzając te same słowa. Za trzecim razem ukazuje cały krzyż. Można także wnieść krzyż nawą od wejścia do ołtarza, zatrzymując się trzykrotnie ze śpiewem, jak wyżej. Oddanie czci krzyżowi jest naszą odpowiedzią na miłość Boga. Do krzyża podchodzą w procesji kapłani, usługujący i pozostali wierni. Składają pocałunek wdzięczności na drzewie krzyża. Po adoracji krzyża następuje Komunia święta. Rozdziela się ją z Hostii konsekrowanych w Wielki Czwartek. Przyjmujemy Ciało Chrystusa za nas wydane. Jednoczymy się z Ukrzyżowanym. Mamy udział w Jego zwycięstwie. Liturgię kończy przeniesienie Najświętszego Sakramentu do kaplicy zwanej Bożym grobem. To polska tradycja. Monstrancja jest przykryta białym welonem na pamiątkę całunu, w który owinięto martwe ciało Jezusa. Przez ten wieczór i dzień następny będziemy Go adorowali w znaku Eucharystii. Krzyż pozostaje także wystawiony do adoracji.

Pamiętaj:
* Wielki Piątek to dzień męki i śmierci Zbawiciela.
* Zachowaj post (tylko jeden posiłek do syta) i wstrzemięźliwość od mięsa.
* Powstrzymaj się od telewizji, hałaśliwej muzyki.
* Znajdź chwilę na skupienie i modlitwę o godz. 15.00. Ucałuj krzyż.
* Weź udział w liturgii Męki Pańskiej. Jeśli nie możesz, rozważ osobiście opis Męki Pańskiej (J 18,1–19,42).

oceń artykuł