Postawa klęcząca

Jest wyrazem uniżenia się przed Bogiem, uznania swej małości i niegodności wobec Stwórcy i Zbawcy.

GN 41/2006

dodane 09.10.2006 08:48

Jest także znakiem adoracji Boga oraz kierowania do Niego szczególnie usilnej prośby. Wierni klęczą: podczas tzw. epiklezy i Przeistoczenia (klękają, kiedy kapłan wyciąga obie ręce nad darami, a wstają przed aklamacją po Przeistoczeniu); na słowa: „Oto Baranek Boży” i „Panie, nie jestem godzien”.

Mogą klęczeć: w czasie przyjmowania Komunii świętej, jeżeli taka forma została przyjęta we wspólnocie; po śpiewie „Święty” do doksologii: „Przez Chrystusa, z Chrystusem...”, jeśli taki zwyczaj istnieje we wspólnocie.

Dziękujemy, że z nami jesteś

To dla nas sygnał, że cenisz rzetelne dziennikarstwo jakościowe. Czytaj, oglądaj i słuchaj nas bez ograniczeń.

W subskrypcji otrzymujesz

Nieograniczony dostęp do:
- wszystkich wydań on-line tygodnika „Gość Niedzielny”
- wszystkich wydań on-line on-line magazynu „Gość Extra”
- wszystkich wydań on-line magazynu „Historia Kościoła”
- wszystkich wydań on-line miesięcznika „Mały Gość Niedzielny”
- wszystkich płatnych treści publikowanych w portalu gosc.pl.
brak reklam na stronach;
Niespodzianki od redakcji.