Po drugiej stronie Bałtyku czyli "fika" dla każdego!

Można do Szwecji polecieć, ale może lepiej przeżyć w podróży prawdziwą przygodę morską? Żeby zobaczyć jedną z najbardziej malowniczych stolic Europy, wyruszamy z Gdańska, z portu nieopodal miejsca, gdzie działa się historia. Westerplatte – w latach 1926–1939 to była eksklawa Rzeczypospolitej Polskiej wewnątrz terytorium Wolnego Miasta Gdańska. Do dziś to symbol wybuchu II wojny światowej. Na terenie pola bitwy, na słynnym półwyspie, powstać ma siedziba Muzeum Westerplatte i Wojny 1939 – konkurs architektoniczny rozstrzygnięto w minionym roku. A obecnie Pomnik Obrońców Wybrzeża można oglądać z promu, który codziennie wyrusza w rejs do Nynäshamn, leżącego niedaleko Sztokholmu. 

  Prom Wawel w porcie gdańskim. Marek Piechniczek

Choć przeprawa przez Bałtyk trwa ok. 18 godzin, to podróż mija szybko, bo jednostki pływające na tej trasie są dziś małymi pływającymi miastami. Na promie, oprócz bałtyckich obserwacji czynionych z pokładu, można zrobić zakupy, zjeść romantyczną kolację w restauracji z bulajem wychodzącym na otwarte morze. Dzieci mogą szaleć na pokładowym placu zabaw, a dorośli potańczyć na dyskotece w rytm przebój szwedzkich gwiazd pop. 

– Nasze promy zabierają na pokład od 250 do 1000 osób, wśród nich są pasażerowie piesi i zmotoryzowani – wyjaśnia Roman Borowski, hotel manager promu "Wawel" Polferries Żegluga Bałtycka. – Prom ma taką wydajność, że może zasilić prądem takie 15-20 tys. miasteczko.

  Mostek kapitański. Marek Piechniczek

Płyniemy z prędkością 15 węzłów czyli ok. 20 km/h. – To optymalna prędkość dla bezpieczeństwa podróży – tłumaczy pełniący wartę na mostku kapitańskim II oficer Bartosz Howis. To miejsce robi naprawdę duże wrażenie. Wokół nas przyrządy, dźwignie, ekrany, radary – to prawdziwy mózg promu "Wawel". – Mózg i serce – dodaje II oficer. – Zajmujemy się tu nawigacją statku. Najważniejszy na statku jest kapitan, po nim starszy oficer i oficer ds. bezpieczeństwa, potem są jeszcze bosman, cieśla i inni marynarze. 

Gdy zbliżamy się do wybrzeży Szwecji, na mostku zaczyna się ruch. Wcześniej, podobnie jak w samolocie, załoga korzystała z autopilota, zwanego tutaj "Michałkiem". Jednak teraz ster przejmuje już sternik. Wpływamy do portu Nynäshamn. Po spokojnym rejsie nikt nie myśli o chorobie morskiej. Ale gdyby taka faktycznie się przytrafiła, to załoga promu "Wawel" ma sprawdzone rady – pomaga patrzenie na horyzont lub na fale. 

  Na mostku kapitańskim czasami korzysta się z tradycyjnych przyrządów. Marek Piechniczek

Nynäshamn to malownicze miasteczko położone ok. 50 km od stolicy Szwecji, Sztokholmu, z pięknymi szkierami, składającymi się z setek wysp i wysepek. Jest jedynym miejscem w tej części Szwecji, gdzie widać nieograniczony horyzont morski. 

  Kamienice na Gamla Stan. Marek Piechniczek

Stolica Szwecji to z kolei miasto, które wciąga. Po jednej wizycie masz ochotę na więcej. Woda i architektura. Skandynawskie umiłowanie porządku i dizajn, który podbija świat. Gamla Stan, czyli stare miasto, po którego wąskich uliczkach można spacerować bez końca, odkrywając detale architektoniczne, jest niezwykłe. W samym centrum starówki stoją kamienice, w których widać doskonale wpływy Hanzy. Gdy zmęczymy się odkrywaniem tej części Wenecji Północy, jak często nazywa się Sztokholm, można udać się na '"fikę". To codzienny rytuał Szwedów, którzy w ciągu dnia robią sobie przerwę, by wyskoczyć na kawę i coś słodkiego. A to "coś", to raj dla łasuchów. W kawiarniach i piekarniach wznoszą się piramidy świeżych i pachnących bułeczek cynamonowych, szafranowych, słodyczy z czekoladą czy uwielbianą w Szwecji lukrecją. 

  Fika to coś, bez czego Szwed nie wyobraża sobie dnia. Marek Piechniczek

Södermalm to piękna dzielnica po drugiej stronie mostu Centralbron. W okolicach Slusen warto spojrzeć w górę, by odnaleźć najstarszą na świecie reklamę świetlną zachwalającą pastę do zębów. A potem można wybrać się na spacer kładką, poprowadzoną w taki sposób, żeby móc z góry podziwiać całe piękno szwedzkiej stolicy.

  Przed Ratuszem w Sztokholmie. Marek Piechniczek

Coś dla miłośników muzeów? Oczywiście! Sztokholm ma propozycje dla całej rodziny. Na Djurgården można oglądać świetnie odrestaurowany okręt, zbudowany na rozkaz króla Gustawa II Adolfa. Statek zatonął w porcie sztokholmskim w 1628 roku, a w 1961 został wydobyty z dna morskiego. Maszty okrętu wystają z dachu muzeum i zapraszają zaciekawionych turystów. Ci, którzy marzą o występie na scenie ze słynną ABBĄ, muszą odwiedzić muzeum poświęcone tej gwieździe szwedzkiego popu. Agnetha, Frida, Bjorn i Benny udostępnili zwiedzającym swoje prywatne archiwum, można zobaczyć jak nagrywano słynne przeboje, no i zaśpiewać z awatarami muzyków słynne "Dancing queen". Ale na tej sztokholmskiej wyspie jest też szczególna atrakcja dla całej rodziny. Do krainy dzieciństwa można przenieść się w muzeum słynnej szwedzkiej pisarki Astrid Lindgren. Szwedzi mają niesamowitą zdolność do tworzenia miejsc, z których dzieci (a i dorośli) nie chcą wyjść. Junibacken to miejsce, gdzie dzieci mogą zajrzeć dosłownie wszędzie, dotknąć, poczuć. Są  tu miniatury książkowych domków. Można nawet położyć się w łóżku Pippi, czy unieść do zdjęcia konia, którego w książkach Pończoszanka podnosiła bez trudu, nawet jedną ręką. Zapomnieć można się także, bez względu na wiek, wsiadając do specjalnego wagonika, który zabierze nas w podróż po najbardziej znanych historiach z kart książek Astrid Lindgren. Wspaniałe ruchome makiety, gra świateł, Karlsson fruwający nad dachami Sztokholmu, wizyta w mysiej dziurze – to tylko niektóre z atrakcji przejażdżki wagonikiem, który czasami unosi się także nad ziemią!

  Muzeum ABBY w Sztokoholmie. Marek Piechniczek

Luterańska katedra Storkyrkan, z jedną z najpiękniejszych rzeźb przedstawiających św. Jerzego na koniu zabijającego smoka; Zamek Królewski – oficjalna rezydencja szwedzkiej rodziny królewskiej, czy najstarszy Skansen na świecie – Sztokholm zwiedzać należy niespiesznie, tak jak żyją Szwedzi. Wydaje się, że mają czas na wszystko, nawet gdy się spieszą. Trzeba tylko odpowiednio się ubrać, stosownie do pory roku i prognoz. "Nie ma złej pogody, jest tylko źle dobrane ubranie" – mówią w Sztokholmie. Coś w tym jest. 

  Muzeum Statku Waza. Marek Piechniczek

Artykuł powstał we współpracy z Polferries Polska Żegluga Bałtycka