Andrzej, wyjdź – 2001 r.

Rządy premiera Leszka Millera to ogromne nasilenie afer. Korupcja osiągnęła szczyty. Pokazała to choćby afera Lwa Rywina. A także sprawa Romana Kluski – finansowego magnata, który nie dawał łapówek politykom, a ograniczał się do wspierania dzieł charytatywnych czy budowy bazyliki Miłosierdzia Bożego w Łagiewnikach. Efekt? Bzdurne zarzuty wysunął wobec Kluski Urząd Skarbowy.

W czerwcu 2002 roku do jego domu wpadła o świcie brygada antyterrorystyczna. Zakuła Kluskę w kajdanki na oczach zszokowanej rodziny. Kluska trafił do wieloosobowej celi. Niby przypadkiem wojsko w tym samym czasie zarekwirowało jego samochody – choć w czasie pokoju to jest bezprawne. Długo trwało, zanim sąd uznał, że Kluska jest całkowicie niewinny.

SLD rządziło w koalicji z PSL. Ale w głosowaniach Millera wspierała też zazwyczaj Samoobrona – choć formalnie była w opozycji. Dziennikarze podsłuchali, jak przed jednym z ważnych głosowań Miller poufale zwrócił się do Leppera: „Andrzej, wyjdź!”.

Ciekawe, że Samoobrona była w tym Sejmie silniejsza niż niewielka prawicowa partia o nazwie Prawo i Sprawiedliwość. Największym ugrupowaniem opozycji była Platforma Obywatelska.

Podczas tej kadencji Polska weszła do Unii Europejskiej. Jednak z powodu afer popularność lewicy sięgnęła dna. Przyciskany pytaniami przez „rywinowską” komisję śledczą Leszek Miller tracił swój błyskotliwy dowcip i potrafił rzucić z wściekłością: „Pan jest zerem, panie Ziobro!”. Doczekał się za to sprzedawanych w kraju koszulek z napisami: „Lepiej być zerem niż Leszkiem Millerem”.

Frekwencja: 46%

oceń artykuł