Nowy Numer 16/2024 Archiwum

Podzielone życie

Ludobójstwo w Rwandzie dzieli życie w tym kraju na to, co było „przed” i jest „po”. 20 lat od dramatu najważniejszym wyzwaniem pozostaje budowanie pojednania. Jego zaczynem jest krew rwandyjskich męczenników.

Musimy pamiętać o krzywdach, jakie nam wyrządzono – wysoka, atrakcyjna kobieta wypowiada te słowa spokojnym głosem. Przed nią grupka młodzieży. Dziewczęta zaczynają rozdzierająco płakać, nie wytrzymując grozy opowieści o ludziach, którzy zginęli w maleńkim kościele w Nyamata, przed którym stoimy. Przewodniczka pochodzi z plemienia Tutsi i jako jedna z nielicznych przeżyła rzeź w tym miejscu. Schroniła się wtedy nie w kościele, ale w okolicznych krzakach. Mówi o cierpieniu, oprawcach, pamięci, ani słowa o przebaczeniu, pojednaniu i wspólnym budowaniu dzisiejszej Rwandy przez Tutsi i Hutu. Nazwa Hutu pada tylko w kontekście wroga. Nyamata leży kilkadziesiąt kilometrów od stolicy kraju. W tutejszym kościele stłoczyło się ponad tysiąc osób, szukając w 1994 r. ratunku. Wszyscy zginęli. Ci, których nie trafiły kule, zostali dobici maczetami.

Dostępna jest część treści. Chcesz więcej? Zaloguj się i rozpocznij subskrypcję.
Kup wydanie papierowe lub najnowsze e-wydanie.

« 1 »
oceń artykuł Pobieranie..

Zapisane na później

Pobieranie listy