Jest woda, jest dzban

30-lecie Hallelu Jah. Swoje miejsce mają tu maleństwa, które nie potrafią mówić, i siwowłosi już weterani, rodziny z wianuszkiem potomstwa i żyjący w pojedynkę. Spotkasz ich wśród bezdomnych i w poprawczaku, na koncercie, w górach i na nartach. Na czym polega fenomen tej wspólnoty? 

Agata Combik 

|

Gość Wrocławski 42/2013

dodane 17.10.2013 00:00

0

Setki zdjęć uwieczniają życie członków Hallelu Jah – śluby, chrzty i pogrzeby, ewangelizacyjne akcje, rekolekcje i wieczór panieński, spływ kajakowy i „Bal wszystkich świętych”, na którym widać tańcującą Matkę Teresę z Kalkuty, św. Piotra z kluczem na piersiach, roześmianą męczennicę z palmą w ręku. To chrześcijanie zapatrzeni w niebo i radośnie stąpający po ziemi – z całym workiem talentów i inicjatyw. 

Dostępna jest część treści. Chcesz więcej? Zaloguj się i rozpocznij subskrypcję.
Kup wydanie papierowe lub najnowsze e-wydanie.