Na wielu fotografiach, które pozostały po polskim papieżu, Jan Paweł II stoi wsparty o krucyfiks, a wiatr rozdyma jego szaty. Trudno wskazać obraz, który lepiej oddawałby specyfikę tego pontyfikatu. W Biblii wiatr symbolizuje bliskość Boga i moc Ducha Świętego: Adam i Ewa tuż po zjedzeniu zakazanego owocu chronią się wśród drzew ogrodu, ponieważ słyszą kroki Stwórcy przechadzającego się po raju „w porze, kiedy był powiew wiatru”; w Księdze Ezechiela wizję proroka zapowiada „wiatr gwałtowny”, a Boże tchnienie wskrzesza wyschnięte kości zmarłych; na skargi Hioba Pan odpowiada „z wichru”; wreszcie gdy w Zielone Święta apostołowie wraz z Matką Jezusa i świętymi kobietami zgromadzili się w Wieczerniku, „nagle dał się słyszeć z nieba szum, jakby uderzenie gwałtowanego wichru, i napełnił cały dom, w którym przebywali”. W ten sposób wszyscy zebrani zostali napełnieni Duchem Świętym i zaczęli mówić obcymi językami.