W czasach komuny sprawa była jasna. Na czele Kościoła w Polsce stał Prymas Tysiąclecia, który z urzędu pełnił rolę przewodniczącego Konferencji Episkopatu Polski (KEP) oraz praktycznie funkcję nuncjusza. Sytuacja polityczna oraz charyzma kard. Stefana Wyszyńskiego sprawiały, że był on niekwestionowaną głową Kościoła w Polsce. On wyznaczał kierunki w duszpasterstwie, miał wpływ na nominacje biskupie, ustalał strategię postępowania wobec władz, był głosem Kościoła.