Nie wiem, jak można bez poczucia zażenowania przywoływać postać tego papieża. O jego zdolnościach w odczytywaniu znaków czasu niech świadczy zwołany sobór, który na pięć lat przed wystąpieniem Lutra radził o stanie duszy w czyśćcu. Po prostu Juliusz II był zadowolony z siebie, uważał że Kościół nie potrzebuje zmian. To że był mecenasem wielu wybitnych twórców kultury nie mieści się w zadaniach biskupa Rzymu. To tak jak o Stanisławie Auguście mówić, że owszem przegrał Polskę, ale obiady czwartkowe z twórcami były fajne.

W tekście jest błąd, w historii Kościoła nie panował papież Aleksander II Borgia,
tylko Aleksander VI, czyli Rodrigo Borgia, który kupił urząd papieski.
Jestem historykiem i pasjonuje się historią papiestwa oraz wczesnym Renesansem przypadającym na pontyfikat Aleksandra VI :)
Pozdrawiam :)

Zyciorys Juliusza II zostal tu pieknie "wypolerowany"...W ksiazce Gerarda Noela pt. "Wystepni papieze renesansu",autor przedstawia Juliusza II jako czlowieka wybuchowego,gwaltownego,nalogowo naduzywajacego trunkow,kochajacego jedzenie,sodomite.(str.210)Mistrz ceremonii na papieskim dworze musial pilnowac,aby znamienici goscie nie calowali stop papieza,tak potwornie byly one znieksztalcone przez syfilis.Bulla Juliusza II z 2 lipca 1510 roku ustanawia w Watykanie dom publiczny!.(str.211)...Papiez Juliusz II zmarl na podagre i syfilis 21 lutego 1513 roku. 1 listopada 1503 roku zostal wybrany jednoglosnie na tzw.tron piotrowy na konklawe ktore trwalo jeden dzien (najkrotsze w historii).Swietym nie zostal,bo jego zycie dalekie bylo od swietosci.Na katolickim portalu wyretuszowany zyciorys Juliusza II wyglada dosc poprawnie,obiektywna prawda podana przez katolickiego historyka i redaktora pisma "Catholic Herald" Gerarda Noela,jest widocznie trudna do "przelkniecia" przez redakcje Goscia i pewnie przez jego czytelnikow.