To było 22 lat temu. Sięgając po nową płytę amerykańskiej piosenkarki, liczyłem na to, że odnajdę na niej coś z klimatu tamtego krążka.

Z pewnością obie produkcje łączy oszczędne, wysmakowane brzmienie i, oczywiście, wspaniały głos wokalistki. A jednak czegoś mi w nowym albumie brakuje. Może częstsze śpiewanie na głosy odbiera nagraniom Nory dawną intymność? A może to jednak kwestia nieco banalnych kompozycji? Płyta dobra, ale apetyt większy.