Ks. Rytel-Andrianik wskazuje, że kobieta kananejska, a więc poganka, prosi Jezusa o uzdrowienie córki. Jezus mówi, że jest posłany tylko do owiec, które poginęły z domu Izraela. I dodaje: „+Niedobrze jest zabierać chleb dzieciom, a rzucać szczeniętom+. A ona odrzekła: +Tak, Panie, lecz i szczenięta jedzą okruchy, które spadają ze stołu ich panów+. Wtedy Jezus jej odpowiedział: +O niewiasto, wielka jest twoja wiara; niech ci się stanie, jak pragniesz!+” (Mt 15,26-28).

„Kobieta kananejska – mówiąc kolokwialnie – +nie strzeliła focha+, nie obraziła się. Wręcz przeciwnie, wprawiła w zdumienie samego Jezusa. Trzeba wiedzieć, że w tradycji Bliskiego Wschodu ktoś porównany do psa, mógł naprawdę się obrazić. Pies to zwierzę pogardzane, uznawane za nieczyste w tamtejszej w tradycji. Jak ktoś pojedzie np. do Jerozolimy to sam się przekona, że nawet obecnie bardzo rzadko zobaczy psy na ulicy. To zupełnie inaczej niż w Europie czy w innych krajach” – pisze biblista.

Ks. Rytel-Andrianik zaznacza, że kobieta kananejska nie tylko, że się nie obraziła, ale dała przykład trzech wartości. „Po pierwsze, miłości matki, która wszystko zrobi dla dziecka. Dlatego jako poganka przyszła do Jezusa, bo słyszała, że On uzdrawia. Po drugie, przykład niezwykłej pokory. Nie zrażała się porównaniem do psa. I po trzecie, poganka jest przez Jezusa podana jako przykład wiary”.

„Wiara – po hebrajsku emunah – to zarówno wierzyć w Boga, jak i wierzyć Bogu, ufać Mu. Z tego samego korzenia hebrajskiego pochodzi słowo Amen, które tak często wypowiadamy. Wypowiadane przez nas Amen jest także wyrazem zaufania Bogu, bo mówimy w ten sposób +wierzę, niech się tak stanie+, czyli zgodnie z wolą Boga” – podsumowuje ks. Rytel-Andrianik.