Nauka z mocą. Komentarz Marcina Zielińskiego do drugiego czytania niedzielnego

Drugie Czytanie: 1 Tes 1,1-5b
 
„Bo nasze głoszenie Ewangelii wśród was nie dokonało się samym tylko słowem, lecz mocą i działaniem Ducha Świętego oraz wielką siłą przekonania.”

Już w pierwszych wiekach chrześcijaństwa tym, co wyróżniało Ewangelię od innych propozycji religijnych, była moc, która towarzyszyła przepowiadanemu Słowu. Święty Paweł zaświadczał o tym wielokrotnie (1 Kor 4,20, 1 Kor 2,4). Znaki te, zdaniem pierwszych chrześcijan, były czymś powszechnym. Mówił o tym min. św. Ireneusz w swoim dziele „Przeciwko Herezjom” pisząc, że w czasie, w którym żyje „jedni mają wizje, inni proroctwa, jeszcze inni uzdrawiają chorych, kładąc na nich ręce, a ci odzyskują zdrowie, ba, ponadto zmarli są wskrzeszani i pozostają wśród nas przez wiele lat”.

W dzisiejszych czasach na nowo potrzebujemy głosić Słowo Boże w mocy Ducha Świętego, wśród Jego charyzmatów. Te dary sprawiają, że do wspólnoty wierzących w niemałej liczbie przyprowadzani są kolejni wyznawcy, a Ewangelia nie jest w odwrocie. Kilkanaście dni temu wraz ze wspólnotą prowadziliśmy warsztaty posługi charyzmatycznej w Liverpoolu. Podczas modlitwy przed drugim dniem wydarzenia prosiłem Ducha Świętego o słowo. W moim umyśle zaczęły pojawiać się obrazy i myśli, które zanotowałem. Kiedy dotarłem na miejsce, chciałem zaryzykować i podzielić się tym, co otrzymałem. Powiedziałem tak: „Mogę się pomylić, ale wierzę, że jest tutaj kobieta...” i zacząłem czytać na głos wszystkie moje notatki z modlitwy. „Kobieta ta siedzi w środkowej alei, w pierwszym rzędzie od środka. Masz jaskrawą bluzę, masz córkę, a w twoim imieniu i imieniu córki jest litera „M”. Gdzie jesteś?”. Kilka metrów ode mnie stała zapłakana kobieta, która nie mogła uwierzyć w to, co słyszy. Wiedziała, że widzimy się pierwszy raz w życiu, a ja nie mam prawa o niej nic wiedzieć. Powiedziała, że ma na imię Magda, a jej córka ma na imię Marysia. W notatce miałem zapisane słowa na temat jej darów i talentów, jej mama we łzach wyszeptała, że to wszystko prawda... Powiedziałem jej, że w relacji z córką jest jej ciężko, ale Bóg prosi ją, aby wytrwała i dała córce swoją uwagę i troskę, ponieważ w przyszłości Bóg będzie chciał posłużyć się nią w niezwykły sposób, a jej wsparcie jest teraz bezcenne. Po wszystkim jej mama powiedziała, że dziś jest dzień jej nawrócenia i ona wie, że Bóg ją widzi i zna jej rodzinę po imieniu! Zapytała mnie tylko, co zrobić, by od dziś iść odważniej za Bogiem…

Bóg tak bardzo chce objawiać nam swoją miłość i pięknymi narzędziami do tego są m.in. charyzmaty. Ks. Franciszek Blachnicki w 1961 roku wypowiedział w mojej ocenie bardzo ważne słowa, proroczo odczytując czas, w którym znajdujemy się obecnie: „W dzisiejszym świecie nie ostoi się katolicyzm połowiczny, a nawet tzw. głębszy, intelektualny, ale paktujący ze światem. To wszystko utonie w morzu nowoczesnego pogaństwa. Ostoi się tylko katolicyzm pełny, autentyczny, ewangeliczny, nadprzyrodzony. Trzeba zdecydować się być świętym!”.

Przyjdź Duchu Święty i napełnij nas sobą na nowo!