Sprawy do załatwienia

Metropolita krakowski zwrócił episkopatowi uwagę na zagadnienie jedności Kościoła jako racji stanu. Choć słowa kard. Dziwisza zostały wydrukowane, skopiowane i rozdane wszystkim biskupom diecezjalnym, to jednak żaden z nich nie spodziewał się, że dyskusja ujrzy światło dzienne. Media nie zachowały wszystkich etycznych reguł dziennikarskich, chociaż kierowały się zasadą, że newsy należy drukować. To sprowokowało wymianę poglądów w prasie. Ale czy prasa – nawet ta kościelna – powinna być forum dyskusji między biskupami? Miejscem debaty biskupów są obrady episkopatu, a w prasie publikują publicyści. Chodzi przecież o dobro Kościoła, a nie przepychanki w blaskach reflektorów i fleszy. Tego uczyli mnie rektorzy seminarium – bp Jan Zając i ks. prof. Edward Staniek, a teraz uczy metropolita krakowski.

Kościół „wykształciuchów” i nieuczonych
Dlatego ucieszyło mnie oświadczenie sekretarza generalnego Episkopatu Polski bp. Stanisława Budzika, który napisał, że „wystąpienie kard. Stanisława Dziwisza wygłoszone podczas spotkania biskupów na Jasnej Górze zostało upublicznione z naruszeniem dyskrecji należnej obradom Episkopatu. Dyskusja wokół wyżej cytowanego wystąpienia jest nieuzasadniona i może sprowokować niesłuszne przeciwstawienie stanowisk”.

Takie postawienie sprawy pozwala dostrzec problem, a jednocześnie nie lekceważyć słuchaczy radia, dla których stanowi ono siłę i oparcie w cierpieniu oraz chorobie, a także źródło wiedzy religijnej. Dlatego należy odnosić się „z uznaniem do misji ewangelizacyjnej środowiska Radia Maryja”. Nie można dopuszczać do obrażania słuchaczy – jak to czynią w swoich blogach niektórzy dziennikarze – nazywając ich pogardliwie „Polską na zasiłku, Polską najmniej twórczą, Polską nieumiejącą produkować bogactwa, Polską niewykształconą, Polską zaściankową, Polską zabobonną”. Kościół ma prawo zwracać się zarówno do „wykształciuchów”, jak i nieuczonych, bogatych i biednych, do mistrzów duchowości i prostych wyznawców Chrystusa.

Z drugiej strony nie ma wątpliwości co do moralnej oceny pseudoewangelizacyjnej mieszanki modlitwy z uprawianiem twardej i partyjnej polityki na antenie. Wówczas mamy do czynienia z ideologiczną papką i wykoślawionym populistycznym chrześcijaństwem!