„Cześć kochany bracie, cześć kochana siostro”

Bill i Beryl urodzili się w Australii i po raz ostatni widzieli się 80 lat temu, kiedy wybuchła II wojna światowa. Bill miał wtedy 11 lat, a jego młodsza siostra 8. Rodzeństwo mieszkało wtedy w sierocińcu, ponieważ trzy lata wcześniej zmarła ich matka zmarła, a ich ojciec pracował w tym czasie w marynarce na pokładzie SS Iron Crown.

Brat i siostra byli przekonani, że ich ojciec, Frank Stewart, wróci po nich. Niestety Japończycy w 1942 roku storpedowali statek. "Przetrwało tylko 5 osób. W ciągu 60 sekund statek poszedł na dno" - wspomina Bill na filmie. Rodzeństwo otrzymało list z informacją, że ich ojca uznano za zaginionego, a prawdopodobnie za zmarłego. 

Niedługo po tym okazało się, że Beryl miała zostać adoptowana, mimo że nie chciała jechać, o czym wspomina na nagraniu.

Bill mówi: "Dotarło do mnie, że już nigdy więcej nie zobaczę Beryl". Po czym dodaje, że nie widział jej przez 80 lat. 

Po rozłączeniu rodzeństwo żyło swoim życiem, ale cały czas pragnęło się odnaleźć.

Podejmowali różne kroki, ale bez rezultatu. Beryl chciała, by brat pojawił się na jej ślubie. Jednak nawet poszukiwania przez policję nie pomogły. 

Po 77 latach statek, na którym zginął ojciec Billego i Beryl, został odkryty na dnie morza. Słysząc o tym w wiadomościach Bill po raz kolejny zaczął szukać Beryl.

Bill zrobił test DNA, dzięki niemu odkrył krewną, która jest genealogiem-amatorem. To ona odkryła, że Beryl nosi nowe nazwisko - Johnson. 

W końcu doszło do rozmowy telefonicznej między bratem i siostrą. Słychać w ich głosach wzruszenie.

"Szukałam cię przez całe moje życie. Nie mogę w to uwierzyć" - powiedziała Beryl do Billego w ich pierwszej rozmowie.

Bill i Beryl spotkali się i od tego czasu są nierozłączni, nawet jeśli fizycznie nie widują się codziennie.

Rodzeństwo podzieliło się tym, że dzwonią do siebie każdego ranka. Witają się słowami: „Cześć kochany bracie, cześć kochana siostro”.