Pozwólcie dzieciom przychodzić do Mnie...

Dzień Dziecka Utraconego. szepczą, że miało być inaczej. Że to dzieci powinny stać nad grobem rodziców. Największy ból czują, kiedy po prostu nie mają dokąd pójść, by zapalić znicz.

Po wspólnej modlitwie uczestnicy spotkania wypuścili w niebo lampiony, na których wypisane były imiona dzieci utraconych
Marta Sudnik-Paluch /GN

Annie Piontek do dziś lśnią oczy, kiedy wspomina swoje drugie dziecko. Wszystko wydawało się być w najlepszym porządku. – Zaczęło się bardzo niewinnie. Było tylko plamienie. Wezwałam karetkę. Wtedy usłyszałam, że to na pewno nic takiego, że tylko będę musiała tydzień albo dwa poleżeć w szpitalu na podtrzymaniu – wspomina. Pobyt w szpitalu, który miał być tylko formalnością, zamienił się w koszmar.

Dziękujemy, że z nami jesteś

To dla nas sygnał, że cenisz rzetelne dziennikarstwo jakościowe. Czytaj, oglądaj i słuchaj nas bez ograniczeń.

W subskrypcji otrzymujesz

Nieograniczony dostęp do:
- wszystkich wydań on-line tygodnika „Gość Niedzielny”
- wszystkich wydań on-line on-line magazynu „Gość Extra”
- wszystkich wydań on-line magazynu „Historia Kościoła”
- wszystkich wydań on-line miesięcznika „Mały Gość Niedzielny”
- wszystkich płatnych treści publikowanych w portalu gosc.pl.
brak reklam na stronach;
Niespodzianki od redakcji.