Dzień Dziecka Utraconego. szepczą, że miało być inaczej. Że to dzieci powinny stać nad grobem rodziców. Największy ból czują, kiedy po prostu nie mają dokąd pójść, by zapalić znicz.
Annie Piontek do dziś lśnią oczy, kiedy wspomina swoje drugie dziecko. Wszystko wydawało się być w najlepszym porządku. – Zaczęło się bardzo niewinnie. Było tylko plamienie. Wezwałam karetkę. Wtedy usłyszałam, że to na pewno nic takiego, że tylko będę musiała tydzień albo dwa poleżeć w szpitalu na podtrzymaniu – wspomina. Pobyt w szpitalu, który miał być tylko formalnością, zamienił się w koszmar.
To dla nas sygnał, że cenisz rzetelne dziennikarstwo jakościowe. Czytaj, oglądaj i słuchaj nas bez ograniczeń.
Marta Sudnik-Paluch