Święta Jadwiga Królowa poznała gorycz wieloletniego oczekiwania na macierzyństwo. Cieszyła się nim krótko – maleńka Elżbieta Bonifacja zmarła trzy tygodnie po narodzinach. Na Wawelu, gdzie spoczywają szczątki matki i córki, Jadwiga czczona jest jako patronka kobiet niepłodnych i tych, które straciły swoje dziecko.
W Tyńcu, w gospodzie Pod Lutym Turem, siedzi dwóch rycerzy: „młodzieńczyk o długich włosach i wesołym spojrzeniu” Zbyszko z Bogdańca oraz „wojak bywalec” Maćko herbu Tępa Podkowa. Wiozą srebrną kołyskę dla mającego się narodzić dziecka. Jadą do Krakowa, żeby przekazać szczęśliwym rodzicom dar od Witolda, wielkiego księcia litewskiego. Od tej sceny Henryk Sienkiewicz rozpoczyna „Krzyżaków”. Jak notował, w Krakowie „aż się roi od gości, którzy się na połóg królowej i na chrzciny zjeżdżają”.
Czas oczekiwania
Na początku 1399 r. Jadwiga poinformowała męża, że spodziewa się dziecka. Władysław Jagiełło wpadł w euforię. Na Wawelu zapanowała nieopisana radość. Gratulacje słano z całego świata. Jagiełło chciał komnatę w Kurzej Stopce, gdzie znajdowała się sypialnia królewska, ozdabiać bogatymi tkaninami, srebrem, złotem, szlachetnymi kamieniami. Poprosił papieża Bonifacego IX, by został ojcem chrzestnym mającego narodzić się niebawem dziedzica korony, planował wystawne uczty.
Jadwiga jednak nie chciała ozdabiać komnat, powstrzymywała mężowską radość. Czy przeczuwała, że dobiega końca jej życie, a wyczekiwane dziecko zostanie pochowane wraz z nią?
To dla nas sygnał, że cenisz rzetelne dziennikarstwo jakościowe. Czytaj, oglądaj i słuchaj nas bez ograniczeń.
Magdalena Dobrzyniak Dziennikarka, redaktor portalu „Gościa Niedzielnego”. Absolwentka teatrologii na Uniwersytecie Jagiellońskim i podyplomowych studiów edytorskich na Uniwersytecie Pedagogicznym w Krakowie. W mediach katolickich pracuje od 1997 roku. Wykładała dziennikarstwo na Uniwersytecie Papieskim Jana Pawła II w Krakowie. Autorka książek „Nie mój Kościół” (z bp. Damianem Muskusem OFM) oraz „Bezbronni dorośli w Kościele” (z o. Tomaszem Francem OP).