bardzo smutne, że odnajdywanie tego typu opinii w GN stało się dla mnie oczywiste. Jeszcze kilka lat temu medium "jakby niezależne", dzisiaj - subiektywny, jednostronny i coraz bardziej nudny organ PIS-u rozprowadzany w parafiach i szczycący się z tego tytułu wysokimi nakładami...

Dziękujemy Księdzu Profesorowi za ten głos rozsądku i obiektywnej prawdy.

Codo "Różańca do granic" nie zgadzam się z biskupem Pieronkiem. Ale proszę nie pisać, że biskup "zachwycał się" samobójczym aktem, bo nigdy tego nie pochwalił. Natomiast uznał za godne pochwały i rozpowszechnienia przesłanie pana Piotra Szczęsnego, które jest mocnym ostrzeżeniem przed eskalacją antydemokratycznych posunięć polskiego rządu. I proszę nie pisać o "politycznych obsesjach". Duchowni winni pamiętać, że są powołani do głoszenia nauki Chrystusa, a nie własnych opinii. Ksiądz Kowalczyk również.

Gdyby któryś z emerytowanych biskupów poparł jakieś hasła narodowe, myślę, że KEP zabrałaby głos i byłby to głos jednoznaczny, krytyczny i nie byłoby stwierdzeń, że "to są prywatne poglądy księdza biskupa"! Dziwi mnie tylko jedno: że księża i biskupi popierają idee, media, myśli i działania środowisk, które mają jednoznaczne stanowisko antykościelne, antychrześcijańskie, wyrażają skrajnie lewicowe poglądy, które atakują wierzących i wiarę (w żaden sposób nie może mi się zgodzić postawa tych księży ze słowami Jezusa: "poślę was jak owce między wilki" - bo wilki w tym wypadku wiedzą doskonale co robią, a robią to z premedytacją, bo wychodzą z marksistowsko-bolszewickich założeń, że wszelkich przeciwników należy zniszczyć w imię haseł walki o władzę, konstrukcji nowego człowieka i walki z Bogiem. Przekonałam się wielokrotnie o kłamstwach mediów tej formacji, która nie przedstawia rzeczywistości, ale ją stara się kreować nazywając kłamstwo prawdą, zło dobrem.

Bp Pieronek chwalił "odwagę" samobójcy, twierdząc, że "on sam jest zbyt słaby, by tak uczynić". To skandaliczne zaprzeczenie stanowiska Kościoła! Kiedy wreszcie bp. Pieronek przestanie atakować polski rząd!?

"Zachwycanie się w mediach samobójcą tylko dlatego, że poddał się kompletnie histerii totalnej opozycji, nie wydaje się zgodne z powyższymi wskazaniami." - skąd pochodzi ta bezgraniczna pewność w ocenie czynu zawarta w tym jednym zdaniu księdza Dariusza? Czy nie stąd, że wypowiadający je jest zaangażowany po jednej stronie - czyli obecnej władzy i z takiej pozycji zamyka oczy na nadużycia tej władzy wymienione w punktach pozostawionych przez Sp Piotra? Przepraszam, ale nie znajduję w takiej ocenie dociekania Prawdy.

Określenie "bp. Pieronek prywatnie" w stosunku do jego wypowiedzi przed kamerami czy wobec 1000 osób na pogrzebie delikatnie rzecz ujmując nie przystaje do rzeczywistości. I to zarówno ze względu na okoliczności , jak i na osobę. Prywatnie to biskup może sobie mówić z kilkoma przyjaciółmi przy kielonku, a nie w ornacie przy ołtarzu.
Samobójstwo jest czymś potwornym. Zawsze. Zawsze jest złem. Może być jakoś uzasadnione tylko w wyjątkowych okolicznościach, kiedy dokonywane jest w sytuacji przymusu (np. ze strachu przed torturami), trochę podobnie jak usprawiedliwia się zabójstwo w przypadku obrony koniecznej. Może również nie być grzechem śmiertelnym, jeśli wynika z choroby ograniczającej świadomość czynu. Zawsze jednak wiąże się z ogromnym cierpieniem - i osoby decydującej się na taki czyn, i osób z jej otoczenia. Rodzina samobójcy latami obwinia się, że nie zdołała go powstrzymać, spotyka się z ostracyzmem, bywa oskarżana o zaniedbanie czy doprowadzenie do śmierci. Rzadko słyszą madre słowa wsparcia. Od biskupa usłyszeli? Jeśli tak, to do mediów się nie przebiły. Poszedł komunikat o "odwadze" i paru innych pozytywnych cechach.
Dotychczasowy główny przekaz medialny jest mniej więcej taki, że połączenie samozagłady i motywacji politycznej daje korzyści:
- popularność
- twarz na okładkach gazet
- uroczysty pogrzeb (nie każdego szaraka chowa trzech księży , w tym biskup...)
- brak krytyki / potępienia
Jaką rolę w tym odegrali duchowni - bp. Pieronek, ks. Boniecki?

Chciałabym zobaczyć ich twarze i usłyszeć odpowiedzi , gdybym (trzymając na rękach moją niespełna dwuletnią córeczkę) opowiedziała o depresji, myślach samobójczych i zapytała:
- czy mogę skupić się na sytuacji politycznej kraju (bo mój depresyjny umysł woli zająć się innymi problemami niż własne)?
- czy wolno mi planować odebranie sobie życia? Wprawdzie dotąd starałam się tego nie robić, żeby w razie pokusy samobójstwa jednak nie mieć gotowego planu, ale może nie ma w tym nic złego?
- czy w obecnej sytuacji politycznej potrzeba wstrząśnięcia sumieniami rządzących przeważa nad tzw. obowiązkami stanu (jestem matką, żoną, ale może miłość ojczyzny mnie usprawiedliwi... )?
- Czy odprawią mi pogrzeb?
- Czy możemy się wcześniej umówić na absolucję generalną i wiatyk ?
- Co powiedzą moim dzieciom?

Ciekawa też jestem, jakiej Państwo oczekiwaliby odpowiedzi od osoby duchownej, wykształconej, namaszczonej świętymi olejami na znak mądrości pochodzącej od Ducha św...

Gość Niedzielny absolutnie nie zauważył problemu w wypowiedziach księży trzymających jawnie stronę PiSu lub - więcej - nacjonalistów z ONRu? Np. tego: http://telewizjarepublika.pl/ks-kneblewski-pan-jezus-ukazuje-sie-nam-jako-patriota-nacjonalista-ktory-kocha-swoj-kraj,56498.html

Ten ksiądz nie ma zielonego pojęcia o czym mówi biskup Pieronek, bo nie ma tak ogromnej wrażliwości. Jako człowiekowi, mogłabym mu po prostu współczuć. Niestety takich jak on jest więcej, co mnie ogromnie smuci. W związku z tym jako Polka, jak również osoba wierząca, głęboko ubolewam nad tym czym stał się Kościół w Polsce. Nie mam żadnych wątpliwości, że jest to po prostu polityczna, żądna władzy organizacja. Już nic więcej.

Umberto Eco ostrzegł przed nawrotem faszyzmu, pisząc, że jeśli powróci, to początkowo ukryty pod bardzo niewinną postacią..
Tekst swojego wykładu pod tytułem „Ur-Fascism” („Wieczny faszyzm”), Eco opublikował w dwutygodniku „The New York Review of Books” oraz w zbiorze esejów pt. „Pięć pism moralnych”.
1/ Kult tradycji. Polega on na wymieszaniu – w tym i siłowo – najróżniejszych zasad, wierzeń i symboli. Pisarz przytacza tu ideologa włoskiej skrajnej prawicy Juliusza Evolę, któremu udało się połączyć Święty Graal, „Protokoły mędrców Syjonu”, alchemię i Święte Cesarstwo Rzymskie Narodu Niemieckiego. Skojarzyło się to komuś z nadawaniem szczególnego znaczenia rocznicy chrztu Polski, intronizacją Chrystusa Króla, powtarzaniem tezy, że to Bitwa Warszawska z 1920 r. uchroniła Europę przed kataklizmem? Z lansowaniem mitów o Powstaniu Warszawskim i żołnierzach wyklętych? Ze znakami w rodzaju Szczerbca Chrobrego, falangi, krzyża celtyckiego?
2/ Odrzucenie nowoczesności i irracjonalizm - przykładem może być niechęć do idei Oświecenia jako źródła upadku moralnego. Warto zwrócić uwagę, że z polskiego słownika politycznego powoli zaczęły znikać takie słowa, jak: „modernizacja”, „nowoczesność”, „innowacyjność”? Wzorce z Zachodu, wyznaczające dotąd standardy i cele, teraz uważane są za przejaw zagrażającej przyszłości narodu degrengolady.
3/ Kult „działania dla samego działania”. Nie musi ono być poprzedzone refleksją. Zbytnie rozważanie spraw jest wyrazem niemęskiej słabości. Kultura jest podejrzana, środowiska intelektualne traktowane z podejrzliwością. Tu kłania się uchwalanie ustaw w ciągu jednego czy dwóch dni, przygotowywanie sześciu nowelizacji w tej samej sprawie w ciągu roku oraz przyjmowanie ślubowań sędziów – niesędziów w środku nocy. Nie wspominając o ministrze kultury, zdejmującym z afisza nieobyczajne sztuki i wskazującym, które patriotyczne filmy winny być pokazywane na festiwalach.
4/ Niezgoda uznawana jest za zdradę. Odwrotnie niż w nowoczesnych społeczeństwach, które wychwalają niezgodę jako środek poszerzenia wiedzy. Zdrajcami są ci, którzy protestują – w kraju i w Europie – przeciw demontażowi demokracji. Nawet swoi mają nie wystawiać nosa poza otrzymany „przekaz dnia”, gdzie wyłożono, co mówić i jak co intepretować.
5/ Strach przed innymi i przed odmiennością. Wszystko jasne: przyjedzie siedemdziesiąt tysięcy muzułmanów (powiedział minister Błaszczak – liczba wzięta z sufitu), przywloką choroby zakaźne i pasożyty, powstaną strefy szariatu, do których policja będzie bała się wchodzić. No i będą gwałcić nasze kobiety.
6/ Indywidualna lub społeczna frustracja. W latach dwudziestych i trzydziestych ubiegłego wieku wykorzystywano niezadowolenie biedniejącej klasy średniej; w dzisiejszych realiach byłaby to – jego zdaniem – warstwa drobnych bourgeois, w jaką przekształca się dawny proletariat. Komuż to przede wszystkim służy wypłacanie co miesiąc po 500 złotych na dziecko?
7/ Obsesja spisku. Najlepiej międzynarodowego, ale wróg wewnętrzny też jest konieczny. Do tego dochodzi nacjonalizm i ksenofobia. Tu nie potrzeba żadnego komentarza. Informacji o spiskach pełno w rządowej telewizji i na ustach prominentnych polityków. Najwięcej dziesiątego każdego miesiąca, w przemówieniach z kilkustopniowej drabinki i w okrzykach wielotysięcznego tłumu z pochodniami. Ale i mistrale są dobrą okazją do ujawnienia światowego spisku ponad naszymi głowami.
8/ Uznawanie wrogów jednocześnie za bardzo silnych i bardzo słabych. Wyznawcy powinni czuć się upokorzeni przez bogactwo i siłę wrogów. Jednocześnie muszą mieć przekonanie, że można ich pokonać. Cechą faszyzmu jest więc uznawanie wrogów jednocześnie za bardzo silnych i bardzo słabych. Wiadomo, Unia Europejska się rozpada; jednak jej symbolem są wszechpotężni Niemcy.
9/ Życie jest uznawane za permanentną wojnę, a pacyfizm za paktowanie z wrogiem. Powstaje wielka Obrona Terytorialna, bo trzeba będzie zmierzyć się z agresją zewnętrzną. Nawet antyunijna polityka ma wyjątek w postaci życzliwości i werbalnych zachęt do stworzenia europejskiej armii. Także na płaszczyźnie czystej polityki wewnętrznej dialog i kompromis zostały zastąpione przez narzucenie, zawsze, swojej woli. W tej walce nie bierze się jeńców.
10/ Pogarda dla słabszych, połączona z elitarnością mas (jako się rzekło, całość tej ideologii jest dość niespójna i nielogiczna). Każdy przynależy do najlepszego, wybranego narodu, ale zwolennicy władzy są jego najlepszymi członkami. Stoją tam, gdzie stali w 1981 r.; pozostali – tam, gdzie ZOMO. Obywatele gorszego sortu są spadkobiercami konfidentów gestapo, dziwek, którym golono głowy i targowiczan.
11/ Wiodąca rola bohaterstwa. Każdy obywatel powinien być gotowy, by zostać bohaterem. Młodym Polakom tę ideę udało się zaszczepić. Ilu z nich, pod wpływem „Kamieni na szaniec”, „Miasta 44”, ładnych piosenek o pannach wyklętych, chciałoby, żeby o 4.30 ktoś załomotał do drzwi?
12/ Kult macho. Chodzi nie tylko o pogardę wobec kobiet, ale też o nietolerowanie odmiennych zachowań seksualnych. To pierwsze jest u nas maskowane – nie te czasy, aby wprost wracać do akceptacji męskiej dominacji; ale przecież zażarcie zwalczano próby wyrównywania statusu kobiet i mężczyzn. Nadano im nawet rangę ideologii (genderyzmu). Mamy do czynienia z promocją tradycyjnego modelu wielodzietnej rodziny i dyskretnym wypychaniem kobiet z rynku pracy. W sprawach środowisk LGBT działa się, na ich niekorzyść, z podniesioną przyłbicą.
13/ Wybiórczy populizm. Prawa jednostek nie są istotne, ważny jest głos Ludu, wyrażający wspólną wolę. Wolę tę definiuje Przywódca. System parlamentarny uznaje się za przegniły. W Polsce nie kwestionuje się roli Sejmu i Senatu – wręcz odwrotnie; na Wiejskiej partia rządząca ma większość, z której skwapliwie korzysta. Na dziś formą ataku na ustrój demokratyczny jest bitwa o Trybunał Konstytucyjny. Oczywiście odwołania do woli „suwerena” są tu na porządku dziennym.
14/ Posługiwanie się nowomową. U nas przykładów tego aż nadto. W katastrofie lotniczej w Smoleńsku politycy i sympatycy PiS polegli, nie zginęli. Odkręcanie reform jest „dobrą zmianą”. Sprzeciwiający się podważaniu mechanizmów demokracji

Jest mi bardzo przykro czytać taki "donos", bo zawsze x. Dariusza ceniłem. Ale ten tekst, to jakiś potworny paszkwil. Rozumiem, że wg x. wypowiadać można się tylko chwaląc rząd i Naród. Chwaląc nacjonalizm i PiS. Otóż nie. Nie każdy katolik to wyborca jedynej słusznej partii. Nie każdy katolik wyznaje wartości narodowców. Nie zgadzam się na takie stanowisko. Nie zgadza się na zamykanie ust duchownym, którzy krytykują to, co złego się dzieje. Nie zgadzam się, by duchowni nie mogli zadawać trudnych pytań także wewnątrz KK. Nie zgadzam się, by zabraniać im otwierania na innych. Ks. Boniecki, bp Pieronek, o. Gużyński. Kogo x. Dariusz jeszcze by dorzucił? Może papieża Franciszka? Bo on też nie boi się poruszać trudnych dla KK tematów i czasami iść pod prąd.

Chciałbym by Gość pochylił się nad medialnymi wypowiedziami Tadeusza Rydzyka czy Piotra Natanka. Może wprowadzimy zasadę, że Kościół nie wypowiada się na tematy polityczne! Proszę zrozumieć, że do kościoła przychodzą ludzie o różnej wrażliwości i różnych poglądach, również o innych sympatiach politycznych. Co do oceny samospalenia Pana Piotra, to nie pamiętam głosów potępienia gdy takiego czynu dokonał Walenty Badylak czy Ryszard Siwiec.

Użyty w tekście zwrot " totalna opozycja " , wskazuje , że Ojciec politycznie jednoznacznie się już określa. To może w następnym felietonie o panującym w Polsce błogostanie , który zakłóca " totalna opozycja " oraz manipulowani przez nią " pożyteczni idioci " typu nieszczęsnego Pana Piotra. Zresztą może należy wyrazić po prostu , co w sercu gra i napisać wprost " wrogowie narodu ".

Tu nie chodzi o zachwyt nad samobójstwem ale o refleksję nad przyczynami i treścią listu. Chyba, że refleksję uzna X za histerię? Dlaczego osoba posiadająca inne niż podlaskie poglądy jest traktowana jako historyk i wróg? Oj, ideolo, ideolo

Księże Dariuszu, a jak rozumieć wypowiedzi kard. Jędraszewskiego chwalącego tzw. "żołnierzy wyklętych /przeklętych/"? Przecież ci ludzie zabijali, nie chcę dodać mordowali niewinnych ludzi! Pochwała 5 przykazania Dekalogu? I to z ust kardynała?