O przemijaniu

Przełom roku to czas szczególnej nostalgii. Niby szampan, niby konfetti we włosach, wielu w tańcu, w ramionach ukochanych osób, ale w tle myśli o przemijaniu, wyjątkowo w te dni silne… Nawet jeśli modlitwa przenika noc sylwestrową, nawet jeśli jest ona gorliwa i ufna, to jednak towarzyszy jej jakiś rodzaj drżenia pod wspólnym tytułem: „Wszystko mija ”. Taki też tytuł nosi wiersz:

„Wszystko mija” – ta myśl goryczą towarzyszy każdej stracie

„Wszystko mija” – to także obietnica pocieszenia.

Smutek i nadziejadwa końce skakanki,córki-bliźniaczki niecierpliwości.

Jedna w wełnianej sukience, druga – w bawełnianej.

Jego autorką jest Jane Hirshfield, duchowa siostra Koheleta (wKsiędze Eklezjastesa powyższy wiersz nikogo zapewne by nie zdziwił), amerykańska buddystka (kilka lat spędziła w klasztorze Zen w Kalifornii, gdzie została „wyświęcona” na ucznia w tradycji Soto), a zarazem profesor poetyki na wielu uczelniach w USA. Znakiem rozpoznawczym jej wierszy są czułość, ogromne współczucie, uważność na szczegół, przenikliwe obserwacje codzienności.