Passé

Za nieco ponad miesiąc, 8 lipca, minie dokładnie 50 lat od wydarzenia, które dziś wydaje się echem bardzo zamierzchłej epoki. Prezydent Francji, generał Charles de Gaulle przywitał tego dnia kanclerza Niemiec przed wejściem do katedry Notre Dame w Reims. Świątynia przez wieki była świadkiem koronacji kolejnych francuskich królów. Tym razem stała się świadkiem pojednania francusko-niemieckiego, którego przypieczętowaniem było wspólne uczestnictwo obu przywódców we Mszy św., sprawowanej w katolickiej katedrze, przez katolickiego kardynała. I pomyśleć, że to zaledwie 50 lat temu było jeszcze możliwe...

Czy dziś to naprawdę echo aż tak zamierzchłych czasów? Dwa dni temu właśnie w Reims rozmawiałem z byłym proboszczem katedry. Ks. Jean-Marie Guerlin powiedział, że Nicolas Sarkozy miał plany zaprosić Angelę Merkel do tej samej katedry dokładnie w 50 rocznicę tamtego wydarzenia. Sarkozy wybory przegrał, czy zatem prezydent Hollande zdobędzie się na taki gest? Ks. Guerlin mówi, że plotki we Francji są różne: ale podobno nie jest wykluczone, że i socjalista zaprosi niemiecką kanclerz.

Wtedy, 50 lat temu, obaj przywódcy chcieli pokazać, że źródłem ich myślenia o pojednaniu i integracji europejskiej jest wiara, którą wyznają, a nie puste frazesy tworzące dzisiejszą euronowomowę. Wprawdzie i wtedy nie obeszło się bez demonstracji swoistej poprawności politycznej (Adenauer przyjął Komunię św., a de Gaulle – z „racji sprawowanego urzędu”, jak powiedział mi ks. Guerlin – już tego uczynić „nie mógł”), to jednak samo wydarzenie powinno dać sporo do myślenia dzisiejszym unijnym liderom.

Nie wszystko można załatwić na oflagowanych unijnymi barwami konferencjach prasowych, całonocnych i kolejnych „szczytach ostatniej szansy”. Może to w katedrze w Reims jest recepta na dzisiejszy kryzys?