Polska może być motorem zmian, czyli bardziej obrazowo - a jednocześnie jakby szlachetniej od bezrozumnego motoru - koniem pociągowym zmian. Zmian nie byle jakich, bo jakby nie było, aż demokratycznych na Wschodzie. Oczywiście nie jakoś demokratycznych, lecz demokratycznych na modłę demokracji Zachodu. A jaka ona jest i dokąd prowadzi, każdy kto chce widzieć, widzi.

Do rzeczy jednak, czyli do motoru. Polska motorem, czyli pociągowym wałachem póki co, czym nas właśnie Corriere della Sera pod włos bierze, jeszcze nie jest, ale znakomicie się wczuła w rolę osła. Osła Europy. I to nawet nie ze względu na upór, bo takiego wcale nie okazuje, wręcz przeciwnie, bardzo chętna jest do brania na grzbiet cudzych ciężarów, lecz ze względu na inteligencję, a raczej jej niedostatki, które ta właśnie chętność potwierdza.

Gdy jest motor, musi być jakiś motorniczy, który gdy trzeba to go włącza, wyłącza, paliwem pasie. Gdy jest koń, musi być jakiś wozak z batem, co od czasu do czasu obroku podsypie. Gdy jest osioł, musi być poganiacz z kijem i marchewką. Któż zatem jest poganiaczem tego osła Europy? Kto woźnicą? Kto motorniczym?

Niełatwo to określić. Pewne jest jednak jedno, lepiej być motorniczym, wożnicą, czy poganiaczem, niż motorem, koniem lub osłem. A jeszcze lepiej - być pasażerem auta, dorożki lub siedzieć okrakiem na osła grzbiecie.

Tak więc przypuszczenie Corriere della Sera, że koło (nomen omen) "zamachowe" znajduje się w Polsce raczej do zachęcających nie należy. No, chyba że jest się osłem bez rozeznania ról bydlęcia i pana. Wtedy to można nawet rżeć z uciechy, że zostało się docenionym.