A to niezwykle ciekawe, co Pan/Pani pisze. Dokładnie obejrzałam sobie zdjęcia z marszu w Gdańsku (wzdłuż morza) i na palcach jednej, no niech będzie, obu rąk, mogłabym policzyć tych poniżej 50. Mam tyleż i czuję się młodo, ale nie śmiałabym się zaliczyć do młodzieży. A takich jak ja i starszych było tam 90% z okładem. I jak widzę rubikoniopodobnych podskakujących dziarsko (nie wiem, czy Kalisz skakał, mogłoby być groźnie) to i straszno i śmiesznie. Obrońy demokracji mało wiarygodni, a lider na bakier z prawem rodzinnym (nie znoszę alimenciarzy)- przykro, ale wzbudzają zażenowanie. Może nie załapali się na czasy, gdy trzeba było walczyć o ową demokrację ryzykując areszt, bicie czy stratę pracy, to teraz bezpiecznie i z kawą ze Starbucksa w łapkach idą na barykady. Lepiej późno, niż wcale, prawda?