Sąd Arbitrażowy w lutym 2010 r. orzekł, że budowla jest samowolą budowlaną. Zburzony dom przez 15 lat służył prowadzeniu działalności charytatywnej wśród moskiewskich bezdomnych.

Siostry Matki Teresy przybyły do Moskwy w 1988 r. na zaproszenie Michaiła Gorbaczowa. W latach 90. otrzymały wszystkie stosowne zezwolenia w urzędzie stołecznej architektury oraz w urzędzie ziemskim. Gdy obiekt wybudowano, pozostało jedynie jego zalegalizowanie w nadzorze budowlanym, który w związku z przekroczeniem ustawowych terminów odbioru technicznego nie dopuścił do jego formalnej eksploatacji. Przeciwko działalności sióstr protestowali także mieszkańcy z zamożniejszych rejonów dzielnicy Izmaiłowo, którym przeszkadzali biedacy, znajdujący u nich pomoc.

Siostrom próbowali pomóc: nuncjatura apostolska, abp Paolo Pezzi, prawosławny patriarcha Cyryl i przewodniczący Wydziału Zewnętrznych Kontaktów Kościelnych metropolita Hiparion. Zburzenie budynku Misjonarek Miłości jest pierwszym tak wrogim aktem wobec własności Kościoła katolickiego po rozpadzie Związku Sowieckiego.