Zimny grudniowy poranek 1941 roku. Trwa II wojna światowa i wojna domowa w Bośni. Od wielu dni na brzegu Driny leżą ciała zabitych przez czetnickich żołnierzy ludzi. Świta, kiedy mały chorwacki chłopiec idzie szukać wśród nich ojca. Znajduje cztery nagie zmasakrowane kobiety. To zakonnice z Pale, które od dziś czcimy jako błogosławione. Oto ich historia.

  Beatyfikacja w Chorwacji
Archiwum Zgromadzenia Córek Bożej Miłości w Zagrzebiu – Trząsłem się i płakałem, kiedy patrzyłem na zakłute ciała sióstr. Każda miała 10–15 ran. Szybko wróciłem do domu i opowiedziałem mamie o tym, co zobaczyłem – wspomina tamto wydarzenie 80-letni dziś ks. Anto Baković, jedyny żyjący świadek mordu. Matka chłopca Jelka natychmiast zorientowała się, o kim mówi syn. W ich domu (oddalonym zaledwie o 200 m od koszar) oficerowie wynajmowali kwatery, a w nocy cała rodzina słyszała krzyki sióstr i przekleństwa żołnierzy. Nie zdziwiło jej również, kiedy rano w swojej kuchni znalazła zakrwawione noże z rozkazem ich umycia. Nie miała wątpliwości, kto tym razem stał się ofiarą czetnikow. Jelka zdobyła się na odwagę i poprosiła komendanta, aby pozwolił pochować siostry po katolicku. Wygonił, krzycząc, że i ona może skończyć tak samo jak zakonnice. Posłała więc po grabarza Blaška, aby zepchnął ciała do rzeki. Od tamtej pory wszyscy mieszkańcy Goražde, którzy znali prawdę o męczeństwie sióstr, czcili je jako święte.