Potęgą władasz, a sądzisz łagodnie

Ten kontrastowy sposób działania Boga wprawiał w zachwyt, a jednocześnie w zaniepokojenie autora najmłodszej księgi Starego Testamentu.

Mdr 12, 13. 16-19

Panie, nie ma oprócz Ciebie boga, co ma pieczę nad wszystkim, abyś miał dowodzić, że nie osądziłeś niesprawiedliwie. Twoja bowiem moc jest podstawą Twej sprawiedliwości, wszechwładza Twa sprawia, że wszystko oszczędzasz. Moc swą przejawiasz wobec tych, co nie wierzą w pełnię Twej potęgi, i karzesz zuchwalstwo tych, co ją znają. Potęgą władasz, a sądzisz łagodnie i rządzisz nami z wielką oględnością, bo do Ciebie należy móc, gdy zechcesz.

Nauczyłeś lud swój tym postępowaniem, że sprawiedliwy powinien miłować ludzi. I wlałeś synom swym wielką nadzieję, że po występkach dajesz nawrócenie.

Mówimy czasem, że tylko Pan Bóg potrafi pisać prosto na naszych krzywych liniach. Mimo że Księga Mądrości została napisana w języku greckim i nigdzie nie wymienia Salomona, to właśnie temu królowi, który władał w Izraelu niespełna tysiąc lat przed Chrystusem – ojcu mądrości w starotestamentowej tradycji – przypisywano jej autorstwo. W istocie powstała dużo później, bo na przełomie II i I wieku przed Chr. Wielu badaczy jako miejsce jej napisania wskazuje Egipt, gdzie żyła duża i ważna mniejszość żydowska.

Autor był obeznany z filozofią i myślą grecką tamtego czasu, ale potrafił ją akomodować do tradycji swego narodu. Stąd, choć świat grecki znał wielu bogów, on był przekonany o istnieniu jedynego Pana Boga: „Nie ma oprócz Ciebie boga, co ma pieczę nad wszystkim” – pisze. Co więcej, ten Bóg i tylko On jest potężny i jest autorem porządku w świecie: „Twoja bowiem moc jest podstawą Twej sprawiedliwości” – podkreśla biblijny mędrzec. Ale tutaj pojawia się coś, co przekracza prostą, logiczną sprawiedliwość. Ów wszechmocny Bóg „wszystko oszczędza”, włada potęgą, a sądzi łagodnie. To zapowiedź działania Stwórcy, który podejmie dzieło zbawienia.

Syn Boży wejdzie w dzieje świata nie jako surowy sędzia, ale jako zbawiciel, który przyjmie na siebie cierpienie. Często pragniemy, by Boża potęga, która włada kosmosem, ludzkością i jej dziejami, domagała się mocnej, spektakularnej reakcji. Utarło się powiedzenie: „Boże, widzisz i nie grzmisz?”. Bywamy zawiedzeni Jego łagodnością. Odpowiedzią na to jest dzisiejsza przypowieść z Ewangelii, w której Pan Jezus odmawia takiej radykalnej reakcji: „Nie, byście zbierając chwast, nie wyrwali razem z nim i pszenicy”. Zło pozostanie zmieszane z dobrem aż do końca świata.•