Ponieważ mówiono, że maluje pięknie jak aniołowie, przylgnął do niego przydomek „Fra Angelico” – Anielski Brat. Był niezwykle pobożny. Malował wyłącznie obrazy religijne, przy czym nie brał do ręki pędzla, dopóki nie odmówił modlitwy. Już w XV w. nazywano go „il Beato” – błogosławiony, ale beatyfikował go dopiero Jan Paweł II, ogłaszając go jednocześnie patronem artystów.

Obraz jest ilustracją fragmentu Ewangelii według św. Jana. Jezus po zmartwychwstaniu ukazał się Marii Magdalenie. Działo się to wszystko tuż po przybyciu kobiet do grobu, gdzie miały namaścić Jego ciało. Otwarte wejście do wykutego w skale grobu widzimy z lewej strony. Jezus trzyma na ramieniu motykę. To nawiązanie do słów Marii Magdaleny, która początkowo nie rozpoznała Zbawiciela: „Ona zaś, sądząc, że to jest ogrodnik, powiedziała do Niego: »Panie, jeśli ty Go przeniosłeś, powiedz mi, gdzie Go położyłeś, a ja Go wezmę«. Jezus rzekł do niej: »Mario«. A ona, obróciwszy się, powiedziała do Niego po hebrajsku: »Rabbuni«, to znaczy: Nauczycielu!” (J 20,15-16). Fra Angelico namalował właśnie tę chwilę. Święta osuwa się na kolana, słysząc, jak Chrystus wymawia jej imię. Zrozumiała, że zmartwychwstał. Wyciąga do Niego ręce.Pan gestem dłoni powstrzymuje ją, mówiąc: „Nie zatrzymuj Mnie, jeszcze bowiem nie wstąpiłem do Ojca. Natomiast udaj się do moich braci i powiedz im: »Wstępuję do Ojca mego i Ojca waszego oraz do Boga mego i Boga waszego«” (J 20,17-18). Jednocześnie delikatnie się od niej odsuwa. Słowa „nie zatrzymuj (nie dotykaj) mnie” to po łacinie noli me tangere, dlatego obraz nosi taki tytuł.

Pomiędzy Marią Magdaleną a Jezusem widzimy palmę. Ponieważ roślina ta symbolizuje męczeństwo, jest to przypomnienie, że droga do zmartwychwstania prowadzi przez śmierć. Dlatego też aureola otaczająca głowę Jezusa ozdobiona jest motywem krzyża.

Leszek Śliwa