Droga Krzyżowa 2007

Ponieważ w Wielkim Tygodniu zamierzam wyłączyć z sieci mój 32-calowy telewizor, tym razem powstrzymam się od mnożenia rekomendacji. Wyjątkowo nie będę też się pastwił nad telewizyjną komercją.

W programie zostaną wykorzystane obrazy Stanisława Rodzińskiego

W zamian zapraszam do obejrzenia wielkopiątkowego misterium, zrealizowanego na podstawie moich tekstów w interpretacji wybitnych aktorów, m.in. Zbigniewa Zapasiewicza, Jerzego Treli, Małgorzaty Kożuchowskiej i Cezarego Pazury.

Czy współczesna Droga Krzyżowa musi polegać na rozpaczaniu nad fizyczną męką Chrystusa bez uświadomienia sobie sensu tej ofiary? Czy nie jesteśmy jako te córki jerozolimskie, które leją krokodyle łzy, modląc się o szczęśliwe zakończenie nieziemskiej telenoweli? Czy nie wolelibyśmy, żeby Jezus umarł szybko i bezboleśnie na krześle elektrycznym albo w szpitalnym łóżku? Czy nie wstyd nam za Żydów, którzy wydali Jezusa na śmierć i za bezwzględnych Rzymian, którzy przybili Go do krzyża? Jak mogli zrobić coś takiego naszemu Zbawicielowi?

Mogli, bo byli grzesznikami, takimi samymi jak ty i ja. Może więc warto pogodzić się w końcu z naszą ludzką kondycją i pojąć, że Jezus wszedł w naszą grzeszność nie po to, by wzbudzić w nas sentymentalny odruch, ale po to, żebyśmy mogli z Nim powstać do nowego życia. Nie jest łatwo podnieść swój krzyż i ruszyć na Golgotę. Jeszcze trudniej przyjąć Miłość, która chce nas przeprowadzić – przez śmierć i przez ziemię – do domu Ojca.

Celem tych rozważań jest ukazanie konsekwencji męki Chrystusa w życiu zwykłych ludzi: zarówno tych z nas, którzy wciąż mają złudzenie kontroli nad własną historią, jak i tych, których zmiażdżyły ciężary starości, bezrobocia czy nieudanego małżeństwa. Uzupełnieniem widowiska będą ujęcia stacji Drogi Krzyżowej wykonanych przez współczesnych artystów, muzyka Mateusza Pospieszalskiego i moje – po ludzku – niedoskonałe wiersze:

Cały Twój –
zbyt grzeszny żeby sądzić
zbyt ciężki żeby chodzić po falach
zbyt ludzki by się zbawić
bez Ciebie