Po zaborach unici znaleźli się w Rosji i w Austrii. Rosja stopniowo włączała unitów siłą do prawosławia. Unia przetrwała tylko w zaborze austriackim. Władze w Wiedniu nadały unitom nazwę grekokatolików, która odtąd zaczęła oznaczać katolików obrządków wschodnich w Europie (z wyjątkiem Ormian).

Po I wojnie światowej Kościół greckokatolicki rozwijał się na wschodnich terenach II Rzeczypospolitej pod rządami metropolity Lwowa Andrzeja Szeptyckiego (w latach 1900–44). Po II wojnie światowej na terenach włączonych do sowieckiej Ukrainy władze zlikwidowały Ukraiński Kościół Greckokatolicki na tzw. pseudosoborze w 1946.

Majątek Kościoła i wiernych przymusowo włączono do Cerkwi Rosyjskiej. Unici, wyznający po kryjomu swą wiarę, byli prześladowani. Kościół greckokatolicki zaczął odzyskiwać wolność dopiero pod koniec lat osiemdziesiątych. W pełni przyznano mu ją w niepodległej Ukrainie w 1991 r. Aktualnie Ukraiński Kościół Greckokatolicki liczy6 eparchii (diecezji), 2051 księży, około 5,5 mln wiernych. Na jego czele stoi kardynał Lubomyr Huzar.