Dziękuję wszystkim przybyłym tu, na Plac św. Piotra, by dać świadectwo swego zaangażowania w obronę i promocję życia i aby powtórzyć, że „cywilizację narodu mierzy się jego zdolnością do służenia życiu”. Niech każdy, zależnie od swych możliwości, umiejętności i kompetencji, czuje się zawsze pobudzany do miłowania życia i służenia mu, od jego początku aż po naturalny kres.

Jest bowiem zadaniem wszystkich przyjmowanie życia ludzkiego jako daru, który należy szanować, chronić i wspierać, tym bardziej gdy jest on kruchy i wymaga opieki i troski, zarówno przed narodzinami, jak i w fazie schyłkowej. Przyłączam się do włoskich biskupów, zachęcając tych, którzy z trudem, ale i z radością, bez rozgłosu i z wielkim oddaniem, opiekują się członkami rodziny w podeszłym wieku lub niepełnosprawnymi.

„Anioł Pański”, 3 lutego 2008