Stało się wówczas to, co uważam za najpiękniejsze w jej życiu, gdy nie mówi do Jezusa „Rabbi”, tylko „Rabbuni”, czyli zdrobniale, z wielką wdzięcznością. Często zapominamy o wdzięczności, rzadko ją okazujemy, co doprowadza mnie do szału. Dlatego na wdzięczność zwracam szczególną uwagę w czasie Wielkanocy.

To jest cudowne w naszej wierze, że moje winy mogą być darowane. Ja zawiniłem, zgrzeszyłem, ale Chrystus mnie nie odrzucił. Zresztą nie znalazłem takiego akapitu w Ewangelii, żeby On kogoś odrzucał. To mi daje nadzieję, siły do życia, bo ja, nie oszukujmy się, jestem już prawie po „drugiej stronie”… Niedługo spotkam się z Bogiem twarzą w twarz. U końca mojego życia też chciałbym powiedzieć: „Rabbuni, przebacz mi”, i to będzie zmartwychwstanie.