Kalendarz Liturgiczny

IV Tydzień Wielkiego Postu

7 marca
Poniedziałek – wspomnienie świętych męczennic Perpetuy i Felicyty
Idź, syn twój żyje. Uwierzył człowiek słowu, które Jezus powiedział do niego.
Kiedyś to było dobrze. Jezus wchodził do domów, uzdrawiał – marudzimy.
Jezus nie wszedł do domu urzędnika. Uzdrowił jego syna „na odległość”, dotknął go słowem. Dlaczego narzekasz? Przecież słyszałeś w niedzielę Ewangelię.
Uwierzyłeś Bogu na słowo? Wracaj, syn twój żyje.
Iz 65,17–21; Ps 30; J 4,43–54

8 marca
Wtorek – wspomnienie św. Jana Bożego, zakonnika
Znajdował się tam człowiek, który cierpiał na swoją chorobę.
Rozdrapuję rany. Sięgam pamięcią wstecz, widzę ogrom zła, które popełniłem, kręcę się wokół siebie. Moje grzechy paraliżują mnie, nie mogę się poruszyć. Jestem chory na SWOJĄ chorobę. „Wstań, weź łoże i chodź”. Panie, czemu mam nosić łoże? Niech inni widzą zranienia twej przeszłości i zobaczą: potrafię je uleczyć.
Ez 47,1–9.12; Ps 46; J 5,1–3a,5–16

9 marca
Środa – dzień powszedni
Ja sam z siebie nic czynić nie mogę.
Niesamowite słowa Jezusa. Znajomy zakonnik żartował, że szalenie podoba mu się modlitwa: „Boże, pomóż mi” – to znaczy: „Boże, mam pomysł, a Ty mi pomóż”, i prosił, aby Bóg jak najrzadziej nam pomagał, a jak najczęściej działał, tak jak chce. Mamy przecież rewelacyjne pomysły...
Hej, Zosiu Samosiu, sama się nie poprawisz!
Iz 49,8–15; Ps 145; J 5,17–30

10 marca
Czwartek – dzień powszedni
Przyszedłem w imieniu Ojca mego, a nie przyjęliście Mnie.
Gdzie jest Bóg? Dlaczego się nie objawia? Gdzie się ukrywa? – dramatycznie wołamy. Objawił się. Wcielił. Przyszedł na ziemię, ale... nie spodobał się ludziom. Upokorzyli Go, wyrzucili z domów, zginął samotny poza miastem. Pokornie pyta: Ludu mój, ludu, cóżem ci uczynił?
Wj 32,7–14; Ps 106, J 5,31–47

11 marca
Piątek – dzień powszedni
Moje owce nie zginą na wieki
Spojrzałem na malutką Martę i rozpłakałem się. Uświadomiłem sobie, że ona nigdy nie zginie. Urodziła się cztery lata temu, ale... nigdy nie umrze! Jesteśmy linią, która ma początek, ale nie ma końca.
Będziesz żył wiecznie. Nie płacz: gdy Jezus zmarł na krzyżu, zmarli wstali z grobów.
Mdr 2,1a.12–22; Ps 34; J 7,1–2.10.25–30

12 marca
Sobota – dzień powszedni
Czyż i wy daliście się zwieść?
Twój Bóg rodzi się w stajni. Umiera na wysypisku śmierci. Słysząc o śmierci przyjaciela płacze, przytula rozbrykane dzieci, na kolanach myje stopy uczniom. W Ogrójcu przerażony poci się krwią, opuszczony przez uczniów rozciąga ramiona na krzyżu. Włócznia rozszarpuje Mu serce. To ma być Wszechmocny? Czy i ty dałeś się zwieść?
Jr 11,18–20; Ps 7; J 7,40–53