Ten pochodzący z Kęt ksiądz i profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego zasłynął swą dobrocią. Pewnego razu spotkał na ulicy lamentującą służącą, która upuściła dzban z mlekiem. Dzban się rozbił, mleko wylało, a nieszczęsna kobieta płakała z obawy przed gniewem pracodawczyni. Wówczas Jan Kanty schylił się, by pozbierać skorupy dzbana, a jednocześnie zaczął się modlić. Podczas tej modlitwy naczynie w cudowny sposób się scaliło. Wtedy święty kapłan nakazał kobiecie zaczerpnąć do niego wody z pobliskiej rzeki Rudawy. Po kolejnej modlitwie woda zamieniła się w mleko.

Na obrazie widzimy wysiłki Jana Kantego, by pomóc kobiecie, zanim jeszcze nastąpił cud. Święty składa skorupy, a dzieci przyglądają się wszystkiemu z zainteresowaniem, jakby przeczuwając, że stanie się coś niezwykłego. Ich ciekawość podzielają patrzące z góry aniołki.

Autor dzieła Tadeusz Kuntze, znany też jako Tadeusz Konicz, był jednym z najwybitniejszych polskich malarzy XVIII wieku. Urodził się w 1727 roku w Zielonej Górze, która wówczas należała do monarchii Habsburgów. O jego polskim pochodzeniu świadczy jednak przydomek Taddeo Pollaco, jaki mu nadano we Włoszech, gdzie spędził większą część życia. Kraków znał bardzo dobrze, ponieważ tam studiował. Pracował także przez kilka lat w Polsce jako nadworny artysta Andrzeja Stanisława Załuskiego, kanclerza wielkiego koronnego i biskupa kolejno: płockiego, łuckiego, chełmińskiego i krakowskiego. W Krakowie artysta zetknął się niewątpliwie z kultem otaczającym osobę Jana Kantego. Obraz przygotował zapewne na jego kanonizację, która odbyła się 16 lipca 1767 roku.

Leszek Śliwa