Historia cudu

Niepokalane poczęcie Maryi stało się dogmatem dopiero w 1854 roku, ale tradycja wiary w nie istniała już w średniowieczu.

Autor nieznany, tzw. Mistrz Życia Maryi "Spotkanie w Złotej Bramie"; tempera na desce, ok. 1480 r. Stara Pinakoteka, Monachium

Popularnym symbolem niepokalanego poczęcia było wówczas spotkanie rodziców Matki Bożej, świętych Anny i Joachima, przed Złotą Bramą w Jerozolimie, opisane w tzw. Protoewangelii Jakuba – jednym z apokryfów, czyli tekstów opowiadających o czasach biblijnych, ale nieuznanych przez Kościół za natchnione i niewłączonych do Pisma Świętego.

Anna i Joachim bardzo długo nie mogli doczekać się potomstwa. Zdesperowany Joachim zamieszkał w pustelni za miastem, by przez posty i modlitwy wyjednać łaskę u Boga. Anna w tym czasie rozpaczała w domu. Wreszcie anioł przyniósł obydwojgu wspaniałą nowinę: będą mieli dziecko. Szczęśliwi małżonkowie wyszli sobie na spotkanie. Przed jedną z bram prowadzących do Jerozolimy, tzw. Złotą Bramą, padli sobie w objęcia.

Obraz, który reprodukujemy, jest dziełem anonimowego artysty działającego w XV wieku w Kolonii, znanego ze scen z życia Maryi namalowanych dla kolońskiego kościoła św. Urszuli. Siedem z nich znajduje się obecnie w Starej Pinakotece w Monachium.

Na jednym obrazie, zgodnie ze średniowieczną konwencją, widzimy całą sekwencję zdarzeń. Historia zaczyna się w tle, na trzecim planie. W środku kompozycji św. Joachim przy bramie miejskiej oznajmia kapłanowi swoją decyzję w sprawie udania się do pustelni. Z lewej widzimy, jak przebywa wśród pasterzy i owiec. Na drugim planie anioł oznajmia mu szczęśliwą nowinę. Na pierwszym planie spotyka się w Złotej Bramie z małżonką.

Leszek Śliwa