Zakonnik zaprzeczył, ujawniając, że w latach 80. w Watykanie kontaktował się z nim pewien obywatel Niemiec, polski uchodźca, obecnie już nieżyjący, o nazwisku M. Mężczyzna ten – jak mówi o. Hejmo – nagrywał ich rozmowy na magnetofonie.

Członek kolegium IPN prof. Andrzej Paczkowski ujawnił, że akta na temat o. Hejmy liczą ok. 700 stron. – O. Hejmo nie był formalnie tajnym współpracownikiem SB, lecz tzw. kontaktem operacyjnym – powiedział Paczkowski.

Współpraca ojca Hejmo miała trwać co najmniej 13 lat. Zebrane w IPN materiały dotyczą lat 1975–1988, kiedy to miał świadomie współpracować z IV departamentem MSW, zwalczającym Kościół katolicki. Gdy znalazł się w Watykanie, został zwerbowany przez oficerów wywiadu PRL, podających się za oficerów wywiadu zachodnioniemieckiego. W archiwach IPN znajduje się ponad 20 pokwitowań odbioru pieniędzy przez ojca Hejmo od peerelowskich służb specjalnych.