Publikujemy w numerze jego fragmenty (s. 22). Ojciec Ange odwołuje się do Jana Pawła II, do polskiej historii, do polskich świętych. Czuje się w tym liście fascynację Polską i Kościołem na naszej ziemi, a zarazem troskę pasterza o młode pokolenie. Sporo w nim religijnego patosu, ale święto 3 maja to dobry moment, aby odpocząć na chwilę od zgiełku polsko-polskiej bitwy i posłuchać słów bardziej wzniosłych.

Nieustająca kłótnia polityków skrzętnie podsycana przez media powoduje, że być może w nas samych powstaje zdeformowany obraz Polski jako kraju małych ludzi, którzy walczą ze sobą o władzę, obrzucają się inwektywami i nie są w stanie cokolwiek zdziałać razem dla wspólnego dobra. To przecież nie jest prawdziwy obraz Polski.

Owszem, to część prawdy o nas, ale tylko część. Wierzę, że mniejsza. Daniel Ange pisze: „Od 28 lat Pan daje mi ogromną łaskę regularnego pielgrzymowania do ziemi świętości, jaką jest Polska”. Przekonuje młodych Polaków: „Jesteście zdolni do takiego samego heroizmu, jakim oni (rodzice) wykazali się w czasach żelaznych dyktatur nazizmu i komunizmu. Jesteście więksi, piękniejsi, mocniejsi niż sobie wyobrażacie. Nawet jeśli pozornie wydajecie się bardziej wrażliwi, poniżeni, niepewni niż poprzednie pokolenia”. Czy to naiwność? Nie, to nadzieja.