Biorąc do ręki najnowszy papieski dokument, nie należy się spodziewać traktatu o świętości, z naukowymi definicjami i analizami. Franciszek przekazuje tekst praktyczny, pokazujący, że Bóg pragnie naszego szczęścia i oczekuje, że nie zadowolimy się przeciętnością, tylko sięgniemy po świętość. Tłumaczy, jak to zrobić i jakich narzędzi używać, by rozwijać własną drogę świętości, a nie kopiować czyjeś wzory. Świeżość tej adhortacji nie polega na pisaniu o rzeczach nowych, bo powszechne powołanie do świętości to ważny element odnowy soborowej, ale na nowym języku. – Adhortację dobrze się czyta, miejscami napisana jest wręcz językiem mówionym, który zrozumie każdy. Ten sposób wypowiadania się o rzeczach ważnych to nowość – podkreśla ks. Dariusz Kowalczyk, jezuita. I przypomina, że podejmując refleksję nad tym, co będzie najważniejsze w duszpasterstwie XXI w., Jan Paweł II bez wahania wskazał właśnie świętość. Nic dziwnego, że Franciszek ten temat podejmuje. Jest to podstawowa perspektywa duszpasterstwa.

Prosta definicja