Stulatkowi trudno śpiewać „Sto lat!”. Stulatkowi można pogratulować długiego życia. I spojrzeć na niego z szacunkiem z racji historycznych zawirowań, w jakich przyszło mu funkcjonować. Stulatkowi, który nie sprawia wrażenia, by wybierał się na emeryturę, warto życzyć kolejnych „osiągów”. To z kolei wymaga postawienia pytania o kondycję stulatka dzisiaj – czy daje radę w rzeczywistości zupełnie innej niż wtedy, gdy tworzyła się jego legenda. Zgodne połączenie wiary i rozumu, dwóch skrzydeł – jak pisał Jan Paweł II w encyklice „Fides et ratio” – na których człowiek może docierać do prawdy o świecie i o sobie samym, w środowiskach naukowych (nie tylko na Zachodzie) bywa nierzadko towarem deficytowym. Czy dzisiejszy KUL wypełnia tę lukę w sposób wiarygodny?