Za górami, za lasami. Tak to może się zacząć. Tyle że nie dawno, dawno temu, ale 30 maja, we wtorek. Przed południem. Gdy na jaworzyński las spadł upał zwiastujący wieczorną burzę.

− Pamiętam, jak kiedyś przyjechałam do pustelni na Śliwkulę wykończona, potwornie zmęczona – opowiada Bogusia Juroszek z Istebnej. − Ojciec Boguchwał dał mi herbatę i powiedział: „Idź do kaplicy”. Siedziałam tak przed Jezusem, a czas jakby się zatrzymał. Wyszłam jak z jakiegoś SPA.

Do granicy słowackiej 500 metrów. Do czeskiej – kilka kilometrów. Dawny szlak przemytniczy. − Koniec świata – zaczepiam franciszkanów z pustelni w Jaworzynce. – Jaki koniec? Początek! – uśmiecha się o. Innocenty Kiełbasiewicz, przełożony trzyosobowej wspólnoty. – Gdy jechał do nas o. Mateusz z Koszarawy-Bystrej (tam, wjeżdżając przez most na teren parafii, tracisz zasięg sieci komórkowej), nie uniknął przygód, bo GPS, jak to ma w zwyczaju, „zgłupiał” i prowadził go po leśnych dróżkach. – U nas jest koniec świata – rzucił wówczas. – A tu, u was? Początek.