W styczniu minęło 85 lat od publikacji głośnej powieści Aldousa Huxleya „Nowy wspaniały świat”. Książka, która została okrzyknięta największą antyutopią XX w., miała być przestrogą przed stworzeniem rzeczywistości opartej na idei kolektywizmu. W czasie lektury szybko okazuje się, że szczęście ludzi zamieszkujących przedstawioną w powieści Republikę Świata jest tylko pozorne. Oto trybiki w wielkiej społecznej machinie skrupulatnie wykonują swoje zadania, a o efektywność ich pracy dbają zdolni inżynierowie. Ich rolą jest wytworzenie przystosowanych do wykonywania danego zawodu ludzi.

W powieści Huxleya dzieci biorą się bowiem nie ze związku kobiety i mężczyzny, ale z probówki. Seks służy jedynie przyjemności, a poligamia jest uznawana za normę. Zero uczuć, prawdziwa miłość nie istnieje. Wszystkie prawdziwe relacje międzyludzkie są surowo zakazane, a kiedy bohaterowie powieści cierpią z powodu ich braku, otrzymują substancję psychoaktywną. Smutek znika – można żyć dalej.